1 Әфраимдар йыйылышып Иордан йылғаһы аша Сафонға сыҡтылар һәм Ифтахҡа: – Ниңә һин ғаммондарға ҡаршы һуғышҡа беҙҙе лә үҙең менән саҡырманың? Беҙ һине йортоң менән бергә яндырабыҙ, – тинеләр.
Раббы ант итте һәм ҡарарынан ҡайтмаҫ: «Һин Мәлки-Садиҡ дәрәжәһендәге Мәңгелек ҡаһинһың!» – тине.
Шулай уҡ мин һәр төрлө хеҙмәт, эштәге оҫталыҡ кешеләр араһындағы көнсөллөктән булғанын да күрҙем. Былар бөтәһе лә – буш мәшәҡәт, ел артынан ҡыуыу.
Әфраим һөйләгән саҡта, барыһы ла тетрәп торҙо, Исраилда ул юғары дәрәжәлә ине, Әммә Бәғелгә табынып ғәйепкә батты һәм харап булды.
Халҡы үҙ-үҙенә ҡаршы һуғышҡан батшалыҡ имен ҡала алмай,
– Мин һеҙгә Атам тарафынан күп яҡшы эштәр күрһәттем. Шуларҙың ҡайһыһы өсөн Мине таш менән бәреп үлтерергә теләйһегеҙ? – тине Ғайса.
сөнки көнсөллөк һәм мин-минлек булған ерҙә тарҡаулыҡ һәм һәр төрлө яман эштәр хөкөм һөрә.
Исраил ҡыҙҙары, йыл һайын өйҙән китеп, дүрт көн буйы Ғилғәд улы Ифтахтың ҡыҙын хәтергә алып йәш түгә.
– Халҡымдың һәм минең ғаммондар менән бик ҡаты ыҙғыш сыҡҡайны. Мин һеҙҙе саҡырғайным – һеҙ миңә ярҙамға килмәнегеҙ.
Дүртенсе көнөнә улар Шимшондың кәләшенә: – Яйлап-майлап ҡына иреңдән йомаҡтың яуабын әйттер, юҡһа үҙеңде лә, атаң йортон да яндырабыҙ. Һеҙ беҙҙе талар өсөн саҡырҙығыҙмы әллә? – тинеләр.
– Кем эшләне быны? – тип һораша башланы пелештиҙәр. – Шимшон, теге Тимнала йәшәгән бер кешенең кейәүе. Ҡайныһы уның кәләшен кейәүҙең дуҫына биреп ебәргән, – тип яуап ҡайтарҙылар уларға. Шунан пелештиҙәр барып теге ҡатынды ла, уның атаһын да яндырҙылар.
Әфраимдар: – Ниңә мидйәндәргә ҡаршы һуғышҡа сыҡҡаныңда беҙҙе саҡырманың? – тип Гидғонға ныҡ үпкәләнеләр.