6 Адони-Бәзәҡ ҡасып ҡотолмаҡ булды, ләкин уны ҡыуып етеп, аяҡ-ҡулының баш бармаҡтарын сабып өҙҙөләр.
Ахашверош батшаның барлыҡ өлкәләрендә бының өсөн бер генә көн – ун икенсе ай – адар айының ун өсөнсө көнө билдәләнде.
Батшаларына сынйыр һалыр, Бейҙәренә тимер бығау кейҙерер,
Кем мине нығытмалы ҡалаға алып инер? Кем миңә Эдомға тиклем юл күрһәтер?
Раббы Мусаға былай тине: – Ҡулыңды диңгеҙ өҫтөнә һуҙ – һыуҙар, кире тартылып, мысырҙарҙы, уларҙың яу арбаларын, һыбайлыларын батырыр.
күҙгә – күҙ, тешкә – теш, ҡулға – ҡул, аяҡҡа – аяҡ,
Тәкәне сал. Тәкәнең бер аҙ ҡанын алып Һарундың һәм уның улдарының уң ҡолаҡтары осона, уң ҡулдарының баш бармағына һәм уң аяҡтарының баш бармағына һөрт. Ҡанды ҡорбан усағының яҡ-яғына һирпеп сыҡ.
Шуға күрә Раббы былай ти: „Һеҙ Мине тыңламанығыҙ, ҡәрҙәштәрегеҙгә һәм яҡындарығыҙға ирек бирмәнегеҙ. Инде хәҙер Мин һеҙгә ирек бирәм, – ти Раббы, – ҡылыстан, үләттән һәм аслыҡтан һәләк булыу ирке бирәм. Һеҙҙе донъялағы бөтә батшалыҡтарға ҡурҡыу һалып тороусы өлгө итәсәкмен.
Һәр яҡтан уға ҡаршы оран һалығыҙ! Бабил ҡулға төштө: Манаралары ҡоланы, диуарҙары емерелде. Сөнки был – Раббының үсе: Уның ҡонон ҡайтарығыҙ, Үҙе нисек ҡыланһа, шулай эшләгеҙ.
Шунда Калев: – Ҡыръяҫ-Сәфәрҙә еңеү яулап, ҡаланы ҡулға төшөргән кешегә ҡыҙым Ғахсаны кәләш итеп бирәм, – тине.
Бәзәҡтә улар Адони-Бәзәҡ менән осрашты, уға һөжүм итеп, ҡәнғәниҙәр менән перизиҙәрҙе тар-мар итте.
Шунда Адони-Бәзәҡ: – Аяҡ-ҡулының баш бармаҡтары ҡырҡылған етмеш батша минең өҫтәлем аҫтына төшкән валсыҡты йыя торғайны. Инде хәҙер Алла миңә ҡылған ғәмәлдәремдең әжерен бирҙе, – тине. Адони-Бәзәҡте Йәрүсәлимгә килтерҙеләр, ул шунда вафат булды.