Ҡанун 28:4 - Изге Яҙма

⁴ Ҡарыныңдың емеше – балаң да, тупрағыңдың емеше лә, малдарыңдың түле – һыйырҙарыңдың быҙауы, һарыҡтарыңдың бәрәсе лә – фатихалы булыр.

Башкирский ВЗ (неполный)

⁴ Ҡарыныңдың емеше – балаң да, тупрағыңдың емеше лә, малдарыңдың түле – һыйырҙарыңдың быҙауы, һарыҡтарыңдың бәрәсе лә – фатихалы булыр.

Изге Яҙма

⁴ Ҡарыныңдың емеше – балаң да, тупрағыңдың емеше лә, малдарыңдың түле – һыйырҙарыңдың быҙауы, һарыҡтарыңдың бәрәсе лә – фатихалы булыр.

Ҡанун 28:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

Башланмыш 22:17

Һиңә мул-мул фатихамды бирәм! Күктәге йондоҙҙар ҡанса булһа, Күпме булһа диңгеҙ ярында ҡом, Бирәм һиңә шул ҡәҙәрле нәҫел-тоҡом. Балаларыңдың алдында Дошман ҡапҡалары ҡолар!

Башланмыш 39:5

Шунан башлап Йософ арҡаһында Раббы уны ла фатихаланы – Мысыр кешеһенең йортта ла, баҫыуҙа ла һәр йәһәттән эше уң барҙы.

Башланмыш 49:25

Ул – атайыңдың Аллаһы, Ул ярҙамын бирер, Ул – сикһеҙ ҡөҙрәт Эйәһе, фатиха бирер. Ул фатиха яуыр асмандан, Ул фатиха ҡалҡыр упҡындан, Әсә күкрәге һәм ҡарынынан.

Зәбүр 127:3

Ҡатының өйөңдә мул уңыш биргән йөҙөмдәй булыр; Балаларың зәйтүн үҫентеһе һымаҡ өҫтәлеңде уратып ултырыр.

Зәбүр 128:3

Һабансылар һабан һөрҙөләр һыртымда, Оҙон бураҙналар һалдылар.

Әйтемдәре 10:22

Раббы фатихаһы кешене байыта, һин уның менән ҡайғы белмәҫһең.

Әйтемдәре 13:22

Тәҡүә балаларының балаларына ла мираҫ ҡалдыра, гонаһлының тапҡаны тәҡүәгә насип була.

Әйтемдәре 20:7

Тәҡүә кеше хәләл донъя көтә, үҙенән һуң килгән нәҫеле лә бәхетле булыр.

Левиҙәр 26:9

Һеҙҙе ҡурсалармын, үрсетермен, ишәйтермен, һеҙҙең менән килешеүемде теүәл һаҡлармын.

Ҡанун 28:11

Раббы ата-бабаларығыҙға ант итеп һеҙгә бирергә вәғәҙә иткән ерҙә һәр йәһәттән бәрәкәт бирер: балаларығыҙ күп, малдарығыҙ ишле, тупрағығыҙ мул уңышлы булыр.

Ҡанун 28:18

Ҡарыныңдың емеше – балаларың да, тупрағыңдың уңышы ла, малдарыңдың түле – һыйырҙарыңдың быҙауы, һарыҡтарыңдың бәрәсе – барыһы ла ләғнәтле булыр.

Ҡанун 28:3

Ҡалала ла, ауылда ла фатихалы булырһың.

Ҡанун 28:5

Кәрзиндәрең дә, икмәк күнәктәрең дә фатихалы булыр.

Ҡанун 7:13

Ул һине яратыр, фатихаһын бирер һәм үрсетер. Ата-бабаларыңа ант итеп һеҙгә бирергә вәғәҙә иткән ерҙә ҡарыныңдың емеше булған балаңды ишле итер, ереңдең уңышын – ашлығыңды, яңы шарабыңды, зәйтүн майыңды ла, эре һәм ваҡ малыңды ла бәрәкәтле ҡылыр.

1 Тимофейға 4:8

Тән күнекмәһенең ярҙамы сикләнгән, ә Аллаға ихлас табыныу һәр яҡлап файҙалы, сөнки ул ысын тормош вәғәҙә итә – хәҙер ҙә, киләсәктә лә.