16 Әлеге кеше Ғәлигә: – Мин яу яланынан килә ятам, – тине. – Бөгөн һуғыштан ҡастым. – Нимә булды, улым? – тип һораны Ғәли.
– Ни булды? Һөйлә әле миңә, – тип һораны Дауыт. Теге кеше былай тине: – Яугирҙәр алыш яланын ташлап ҡасты, бик күп кеше ҡырылды, Шаул менән улы Йонаҫан да һәләк булды.
– Улым! – тине Йушағ Ғаханға. – Исраил Аллаһы Раббыны данла һәм Уға маҡтау яуҙыр! Нимә эшләгәнеңде миңә һөйләп бир, бер нәмәне лә йәшермә.
Раббы уға тағы өндәште. – Шемуил! Шемуил тороп йәнә Ғәли янына килде. – Мине саҡырғайның. Мин бындамын! – тине. – Юҡ, мин һине саҡырманым, улым, – тине Ғәли. – Бар, ят.
– Исраилдар пелештиҙәрҙән ҡасты, – тине хәбәр килтереүсе. – Халыҡ ныҡ ҡыйралды. Шулай уҡ ике улың – Хофни менән Пинхас үлде. Алланың һандығы тартып алынды.