1 Дауыт янындағы кешеләрҙе бер урынға йыйып, улар өҫтөнән мең баштары һәм йөҙ баштары ҡуйҙы.
Муса Йушағҡа былай тине: – Бер нисә кеше һайлап ал да, барып ғәмәлектәр менән һуғыш. Ә мин иртәгә, Алланың таяғын алып, ҡалҡыулыҡ башына менеп баҫырмын.
Ә һин халыҡ араһынан һәләтле, Алланан ҡурҡҡан, дөрөҫлөккә хилафлыҡ ҡылмай торған, һатылмаҫ кешеләрҙе һайлап ал да башлыҡ итеп ҡуй: ҡайһыһын – мең башы, ҡайһыһын – йөҙ башы, ҡайһыһын – илле башы, ҡайһыһын ун башы ит.
Исраил халҡы араһынан һәләтле кешеләрҙе һайлап алып, уларҙы мең баштары, йөҙ баштары, илле баштары, ун баштары итеп ҡуйҙы.
Муса һуғыштан ҡайтҡан хәрби етәкселәргә, мең һәм йөҙ баштарына бик ныҡ асыуланып:
Быларҙың барыһын да ғәскәргә еткергәндән һуң, яугирҙәр өҫтөнән ғәскәр башлыҡтары тәғәйенләнһен.
Ә икенсе көндө иртә таңдан, бөтә ғәскәрҙе йыйып, Исраил аҡһаҡалдары менән ғәскәр башында Ғай ҡалаһына табан китте.
Шаул янында торған ярандарына: – Эй Бинйәмин улдары, мине тыңлағыҙ! – тине. – Ишайҙың улы һәр берегеҙгә баҫыуҙар, йөҙөм баҡсалары бирер, һәр берегеҙҙе мең башы, йөҙ башы итеп ҡуйыр, тип уйлайһығыҙмы?
Ҡайһыларын мең башы, ҡайһыларын илле башы итер. Ерен һөрҙөрөр, игенен урҙырыр. Һуғыш ҡоралы, яу арбалары өсөн кәрәк-яраҡ оҫталарҙар.