3 Шулай итеп бөтә халыҡты һинең яҡҡа ауҙарам. Һин эҙәрләгән кеше үлһә, бөтә халыҡ, тынысланып, кире ҡайтасаҡ.
Был кәңәште Авшалом да, Исраил аҡһаҡалдары ла хуп күрҙе.
Авнер Дауытҡа: – Инде китергә рөхсәт бир, мин хакимым батшаға бөтә Исраил халҡын йыйып килтерәм. Улар һинең менән килешеү төҙөр. Һин кем өҫтөнән хакимлыҡ итергә теләйһең, шуларҙың барыһына ла батша булырһың, – тине. Шунан һуң Дауыт Авнерҙы имен-аман ҡайтарып ебәрҙе.
«Залимдарға иһә именлек юҡ», – ти Раббы.
«Яуыздарға именлек юҡ!» – ти минең Аллам.
„Именлек, именлек“, – тиҙәр, Халҡымдың йәрәхәтен өҫтән-мөҫтән имләйҙәр. Ә бит именлек юҡ.
Кешеләр «барыһы ла тыныс һәм имен» тигән саҡта, уларға ҡапыл һәләкәт килер, һәм был хәл йөклө ҡатындың бала тыуҙырыу мәлендәге ғазаптары кеүек үк ҡотолғоһоҙ.