12 – Ҡолоңа тағы бер һүҙ әйтергә рөхсәт ит, хакимым батша, – тине ҡатын. – Әйтеп ҡара, – тип яуапланы батша.
– Бына мин хозурыңда ни бары көл-туҙан бер әҙәммен, – тине Ибраһим. – Шулай ҙа бөйөк Хакимымдан һорарға баҙнат итәм:
– Тағы бер тапҡыр һорауыма асыуланмаһаң ине, бөйөк Хакимым, бәлки, унда тәҡүәләр унау ғыналыр? – тип дауам итте Ибраһим. – Ун бәндә хаҡына ла аярмын, – тине Раббы.
Шунда Йәһүҙә Йософ янына килеп былай тине: – Хакимым! Мин ҡолоңа үҙең менән генә һөйләшергә рөхсәт ит. Мин фәҡиреңә асыуланмаһаң ине, хакимым. Һин үҙең дә фирғәүен менән бер бит!
– Улайһа, батшам, Аллаң Раббы менән ант итһәң ине, – тине уға ҡатын, – ҡан өсөн үс алыу үлемгә үлем өҫтәмәһен, улар улымды үлтермәһен. – Тере Раббы шаһит! Улыңдың башынан бер бөртөк сәсе лә ергә төшмәҫ.
– Шулай икән, ни өсөн һин Алла халҡына ҡаршы эш итәһең? – тине ҡатын. – Батша үҙенең һүҙҙәре менән үҙенә хөкөм сығара, сөнки үҙенән ҡыуылған кешеһен ҡайтарып алмай бит.
Йоав яҡынлашҡас, ҡатын: – Йоав һин булаһыңмы? – тип һораны. – Мин булам, – тип яуап бирҙе ул. – Мин ҡолоңдо тыңла әле, – тине ҡатын. – Тыңлайым, – тине Йоав.
Шунан: – Һиңә әйтәһе һүҙем бар ине, – тип дауам итте. – Һөйлә, – тине Баҫ-Шевағ.
Һинең менән дәғүәләшкәнемдә, Һин хаҡлы булып сығаһың, Раббым. Шулай ҙа Һинең менән йәнә һөйләшмәксемен, Ғәҙеллек хаҡында һорау бирмәксемен. Ниңә яуыздарҙың эше уңа? Ни өсөн хыянатсылар рәхәт йәшәй?
Агриппас Паулусҡа: – Һиңә үҙеңде яҡлап һөйләргә рөхсәт ителә, – тине. Шунан һуң Паулус ҡулын күтәрҙе лә үҙен яҡлап һөйләй башланы:
Шунан уның аяғына йығылып: – Мин генә ғәйеплемен, хакимым, – тине. – Ҡолоңа әйтергә рөхсәт итһәнә. Ҡолаҡ һалһаңсы ҡолоңдоң һүҙҙәренә.