14 Аҙаҡтан Изевелгә: «Навоҫ таш бәреп үлтерелде», – тип хәбәр ебәрҙеләр.
Унан ике йүнһеҙ әҙәм килеп, Навоҫтың ҡаршыһына ултырҙы ла: – Навоҫ Алла менән батшаны хурланы, – тип шаһитлыҡ итте. Шунан Навоҫты ҡаланан тышҡа алып сыҡтылар ҙа таш бәреп үлтерҙеләр.
Навоҫтың таш бәреп үлтерелеүен ишетеү менән Изевел Ахавҡа: – Бар, Навоҫтың һиңә көмөшкә лә һатырға теләмәгән баҡсаһына хужа бул, – тине. – Ул инде тере түгел, үлде.
Сапҡын батша улдарының баштарын килтереп еткереүҙәре хаҡында Йеһуға хәбәр итте. – Уларҙы ҡала ҡапҡаһы төбөндә ике урынға өйөп ҡуйығыҙ. Иртәнгә тиклем шунда ятһындар, – тип бойорҙо Йеһу.
Ер бөтә кешеләргә лә ярҙам итә, хатта батша ла баҫыуҙан алынған уңыш иҫәбенә йәшәй.
Ер йөҙөндә тағы бер мәғәнәһеҙлек бар: яманға тейеш яза тәҡүә кешенең башына төшә, ә тәҡүәгә лайыҡ игелекте ямандар үҙләштерә. Мин: «Был да фани!» – тинем.