ІІІ Батшалар 21:10 - Изге Яҙма

¹⁰ Ике йүнһеҙ кешене уның ҡаршыһына ултыртығыҙ ҙа улар: „Навоҫ Алла менән батшаны хурланы“, – тип уға ҡаршы шаһитлыҡ ҡылһын. Шунан һуң уны тышҡа алып сығып, таш бәреп үлтерегеҙ».

ІІІ Батшалар 21:10 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ІІ Батшалар 20:1

Шунда осраҡлы рәүештә бер йүнһеҙ әҙәм – Бинйәмин ырыуынан Бихри улы Шевағ килеп эләккән була. Шул кеше, борғо ҡысҡыртып, халыҡты йыйҙы ла: – Дауытта беҙҙең өсөн өлөш юҡ, Ишай улында биләмә юҡ беҙгә. Эй исраилдар, һәр кем үҙ өйөнә ҡайтһын әйҙә, – тип ҡысҡырҙы.

ІІІ Батшалар 21:11

Навоҫ йәшәгән ҡаланың аҡһаҡалдары менән күренекле кешеләре Изевел нисек яҙған, шулай эшләне.

ІІІ Батшалар 21:9

Хаттарға былай тип яҙылғайны: «Ураҙа иғлан итегеҙ, халыҡты йыйығыҙ ҙа Навоҫты иң түргә ултыртығыҙ.

ІV Батшалар 6:32

Шунан Ильясиғинға кеше ебәрҙе. Был мәлдә пәйғәмбәр ҡаланың аҡһаҡалдары менән өйөндә ултыра ине. Теге килгәнгә тиклем үк уларға: – Күрерһегеҙ, был үлтереүсе минең башымды ашарға кеше ебәргән. Ул бәндә килеү менән ишекте ябығыҙ, эскә индермәгеҙ. Уның артынан уҡ хакимы батша үҙе килеп етәсәк! – тине.

Әйүп 1:5

Мәжлес көндәре тамамланғас, Әйүп, балаларын саҡырып, пакланыу йолаһын атҡара. Иртән иртүк уларҙың һәр береһе өсөн тотош яндырыу ҡорбаны килтерә, сөнки: «Балаларымдың, күңелдәрендә Алланы хурлап, гонаһ ҡылған булыуҙары мөмкин», – тип фекер йөрөтә ине. Әйүп гел генә шулай эшләне.

Сығыу 22:28

Аллаға һүҙ тейҙермә, халҡыңдың башлығын хурлама.

Әйтемдәре 6:19

тын алған һайын алдашҡан ялған шаһит, ағай-эненең араһын бутаған зат.

Ишағыяһ 59:14

Ғәҙеллек ҡыуылды, дөрөҫлөк йыраҡта ҡалды. Сөнки хәҡиҡәт ҡала майҙанында абынды, Выждан инер өсөн юл тапманы.

Левиҙәр 24:14

– Ҡарғаған бәндәне тупламдан ситкә сығар. Уны ишеткән һәр кем ҡулын был әҙәмдең башына ҡуйһын һәм бар йәмғиәт уны таш бәреп үлтерһен.

Яхъя 10:33

Йәһүдтәр Уға: – Беҙ Һине яҡшы эштәрең өсөн түгел, ә көфөр һөйләүең, кеше булыуыңа ҡарамаҫтан, Үҙеңде Алла итеп күрһәтеүең өсөн үлтерергә теләйбеҙ, – тинеләр.

Ғәмәлдәр 6:11

Шул мәлдә улар бер нисә кешене: «Беҙ уның Мусаға һәм Аллаға ҡаршы көфөр һүҙ һөйләгәнен ишеттек», – тип әйтергә ҡотортто.

Ғәмәлдәр 6:13

Кәңәшмәлә ялған шаһиттарға һүҙ бирелде. – Был кеше ошо изге урынға һәм ҡанунға ҡаршы көфөр һөйләүҙән туҡтамай, – тине улар. –

Ҡанун 13:13

үҙ даирәңдә йүнһеҙ кешеләр барлыҡҡа килгәнен һәм ҡала халҡын һеҙ белмәгән илаһтар артынан эйәрергә һәм уларға табынырға саҡырғандарын ишетһәң,

Ҡанун 19:15

Ниндәй ҙә булһа енәйәт йәки гонаһ ҡылған кешенең ғәйебен иҫбатларға бер генә шаһит етмәй, һәр эш ике йәки өс шаһиттың күрһәтмәһе менән раҫланырға тейеш.

Хакимдар 19:22

Улар шулай кәйефләнеп ултырғанда, ҡаланың аҙғын кешеләре, өйҙө уратып алып, ишек шаҡый башланы. Йорт хужаһына: – Һиңә килгән кешене сығар, беҙ уны татып ҡарайыҡ, – тип ҡысҡырҙылар.

І Батшалар 2:12

Ғәлиҙең улдары йүнһеҙ кешеләр ине. Улар Раббыны таныманы,