21 Ул баланың өҫтөнә өс тапҡыр ҡапланып: – Эй Раббым Аллам, зинһар, был баланың йәнен тәненә кире ҡайтар! – тип ялбарҙы.
– Эй Раббым Аллам! Мин ошо тол ҡатында төйәк таптым. Уның улының йәнен ҡыйып, башына бәлә килтерерһеңме икән ни? – тине.
Ул асыҡҡайны, ашағыһы килде. Өйҙә табын әҙерләнгән арала, Петрусҡа илаһи күренмеш иңде.
Паулус, урамға сығып, егетте эйелеп ҡыҫып ҡосаҡланы ла: – Борсолмағыҙ, уның йәне үҙендә, – тине.
Бүлмәнән бөтә кешене сығарып ебәргәс, Петрус тубыҡланып доға ҡылды ла мәйеткә табан боролдо: – Табиҫа, тор! Ҡатын күҙҙәрен асты, Петрусты күреп, тороп ултырҙы.
Ибраһим, Алла хатта үленән терелтергә һәләтле, тип һананы һәм Исхаҡты үлгәндән һуң кире ҡайтарып алды, тиһәң дә була.