15 Зинасының күҙе эңер көтә, „Бер кем дә мине күрмәй!“ – тип йөҙөн ҡаплай.
Һин үҙең быны йәшереп эшләгәйнең, Мин иһә быны бөтә Исраил алдында, көн яҡтыһында эшләрмен».
Ят ҡатын тип аҡылымды юйған булһам, Күршем ишеге төбөндә боҫоп ятһам,
Ҡорбан салыр инем – теләмәйһең, Тотош яндырыу ҡорбандарын хушһынмайһың.
Нишләп Һин ҡулыңды кире алдың? Уң ҡулыңды сығар ҡуйыныңдан, быға сик ҡуй!
Сөнки Ул – беҙҙең Аллабыҙ; Беҙ – Уның көтөүендәге халыҡ, Ҡулының аҫтындағы ҡуйҙарбыҙ. Әгәр ҙә бөгөн Уның тауышын ишетәһегеҙ икән,
Зина ҡылма.
бер ҡатлы йәштәр төркөмө араһында иҫәр бер егет күҙгә салынды.
Раббы миңә: – Эй әҙәм улы, Исраил халҡының аҡһаҡалдары һәр береһе үҙҙәренең ҡараңғы бүлмәләрендә үҙҙәренең боттары алдында нимә эшләгәнен күрәһеңме? – тине. – Улар: «Раббы беҙҙе күрмәй. Раббы илде ташланы», – тиҙәр.
– Исраил һәм Йәһүҙә йортоноң гонаһы ифрат ҙур, – тине Ул миңә. – Был ер ҡанға батҡан, ҡала ғәҙелһеҙлек менән тулы. Улар: «Раббы был илде ташланы, Раббы күрмәй», – тиҙәр.