18 Әммә өйҙәренә бәрәкәт биргән Ул ине. Шуға ла яуыздарҙың ниәте алыҫ торһон минән!
Мине ҡыйырһытыуҙан Һиңә бер файҙа бармы? Үҙ ҡулдарың менән яратҡанды кире ҡағып, Яуыздарҙың мәкерле ниәтен хуплау – Шулай Һиңә яҡшы тойоламы?
Юлбаҫарҙың сатырында – муллыҡ, Алланың асыуына тейгәндәр имен йәшәй, Гүйә улар Алланы ҡулында күтәреп йөрөтә.
Әммә муллыҡтары уларҙың үҙ ҡулдарында түгел. Ҡуй, яуыздарҙың өгөтө минән алыҫ торһон!
Яуыздарҙың ҡотҡоһона бирелмәгән, Гонаһлылар һуҡмағынан йөрөмәгән, Хурлаусылар йыйынында ултырмаған – Ниндәй бәхетле ошондай кеше!
Күктәрҙә күкрәне Раббы, Юғарыларҙан Юғары ауаз һалды, Боҙборсаҡ һәм утлы ҡуҙ яуҙырҙы.
Уларҙы Һин ултырттың – тамыр йәйҙеләр, Үҫтеләр, емеш бирәләр; Исемеңде телдән төшөрмәйҙәр, Ләкин күңелдәре Һинән йыраҡ.
Әммә, яҡшылыҡтар ҡылып, Үҙен күрһәтеп торҙо: ваҡытында күктәрҙән ямғыр яуҙырып, мул уңыш биреп, һеҙҙе ризыҡ менән тәьмин итте, йөрәктәрегеҙҙе ҡыуаныс менән тултырҙы.
«Шунан һуң Мин кире ҡайтырмын да Дауыттың ҡолаған сатырын торғоҙормон. Емереклектәрен ҡайтанан ҡороп, элекке хәленә ҡайтарырмын.
Раббы ярлыландырыр ҙа, байытыр ҙа, Түбән дә төшөрөр, күтәрер ҙә.