19 खोन्कि आप्फात अ़क सयेकादोङ बात्तुचिउओ अब्राहाम स़मादामा मुवाङाओ अ़पोक लिसाओ माङ्लो सारा छातोक्मा मान्ऱकादा लिसाओ सिन्तुकिछाङ अब्राहाम्आ साकोङ्छ़ङ मुमा छित्माइ मान्छित्दो।
खोक्कोसाआ अ़लोवा, “बाना।” खोन्किना पत्रुस नावादाङ्का धान्तान्चिन, खोन्कि चाक्वादा कोलाकि येसुएदा खारा।
खोन्कि येसुआ च़क्नि अ़चुछुक अ़फेसाकि खो अ़लावा, खोन्कि खो अ़लोवा, “उन्नि ओन्ङा साकोङ्छ़ङ कामु, देकि खाना मान्केङ त़मुवा?”
आय़ युङ्याङ्ओ खोन्कि अ़माङ्कोलेन मिदा वेन्दिओ वक्दाओ बुङ्वाचि निनाम्हाङ्आ ओवात्नि अ़चोङ्नालो खोक्कोसाआ खानानिन हान देम च़लोक ऩचोङ्सिन? देत्नि आम्नुओ साकोङ्छ़ङ उन्नि ओन्ङा?
येसुआ मोचि म़लोचि, “देम्छाङ साकोङ्छ़ङ मान्मुकादाचि ओ, खानानिन देकि त़क़सिन्येन?” खोन्किना येसु म़पुवालोन्ताकि खोक्कोसाआ कुह़क्मा खोन्कि धियाङ्वामा म़रेन्तुचि खोन्कि मोन्ग़रिङा सेम्ताखारा।
सा चामाआ, अङ्गुरा माङ्वा दुङ्माआ, माङ्लो खाक्कोछाङ चामायुआ आम्निछा धुङ्नालो मोचि मान्चादामा, मान्दुङ्दामाङा अ़नुवाक लि।