20 मो नुयाङ, मोचिओ अ़चुसाकोङ्छ़ङ मान्मुदामाआङे खेत्चि म़ओराओ। खाना आम्साकोङ्छ़ङ्आ ओन्ङा मो स़ङ्ताङ्दा त़चोक्तायुङ्सा। खोन्ओसा ऱक्भाक मान्मुदा, मेन क़याङ्सा युङा।
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ओ दाम्दु कालात मो फरिसिदाङ्का निनाम्हाङ्ओ अ़चुमिन्मावा काच़नि काइसाकि अ़खिम्ह्यात्नि खारा। देकिनालो साङ आप्पि झोन्नान्चिन, मो सिम, खोन्कि साङ आप्पि सिम्नान्चिन, मो झोन।”
मेन यहुदिचिआ पावल ऩङाअ़छिरा, खोन्कि अ़सुङ्ता। खोसाआ अ़तित धाम्सुधान्तुकि मोचि लोचि, “निनाम्हाङ्एदाङ्का ताओ दन्दा खानानिन्ङा त़सिन्तिन! अ़ङ्का दित्छाङ अ़सिन्ऩङ! हान्दाङ्का अ़ङ्का निरावाचिएदा खात्ङा!”
मो म़ओराखाराओ खेत्चिओ अ़चुबुदा खाना च़लोक तोक्पो मान्लिदा। तोक्पोङा त़मुनालो ओ मित्तु, मो अ़भेन काक़क्क खाना माआङ, मेन अ़भेन्आ खाना त़क़क्क।
देकिनालो निनाम्हाङ्आ अ़नुछ्याओ अ़चुखेत्चिङा मान्हेन्म़दोचिनालो खानाछाङ ऩहेन्नान।
अ़क्छा निएदा तोङानिन्कि युङानिन। तोक्पो मान्लिदानिन, मेन कासिम्नान्चिन्एनान तोङानिन। देम्खाछाङ ऱक्भाक मान्लिदानिन।
निनाम्हाङ्आ ऩपुवाङ्ओ अ़चुपाङ्आ अ़ङ्का खानानिन झारा लोनानिन, आप्पि खानानिन तोक्पोनि मान्मित्दानिन्चिन। मेन खानानिन निनाम्हाङ्आ देम च़लोक साकोङ्छ़ङ ऩप़न्युङ्सिन, खानानिन्छाङ मोन्तेकाङा नुलोक मित्माचिदोत।
मेन मोचिएदाङ्का खा-खाक्कोचि निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ सोम्कुवा मान्मुचिहिदा दि निनाम्हाङ्आ अ़चुहिप्माय़ङ अ़काक्ता?
खोन्ओसा, साङ नुलोक एप्ङाङानि मित्नान्चिन, मो चाप्चेत्नान्चिन्ने माङ्नालोना मो धाम।
हान ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, अ़ङ्का खानानिन खाएत्नानिन्ओ नुय़ङ्खान अ़ङ्का खानानिन मित्मेत्नानिन। मो नुय़ङ्खान खानानिन्आ त़लोउम, खोन्कि मोदा खानानिन त़युङिन।
चाप्चेप्तानिन्चिन, आम्नुओ साकोङ्छ़ङ्दा नुलोक युङानिन। राक्स़रिओ म़ना लिसानिन। सावापोरिओ मुवानिन।
आम्नुओ सोम्कुवादा आन्कान्का हाङ अ़मुन्मिन्का। मेन आम्नुओ सेवाङ्निओ निम्पाङ खानानिन्एनान तोङ्याङ्सा काचि आन्कान्का मुन्का। देकिनालो आम्नुओ सोम्कुवादा खानानिन काछो त़मुन्येन।
निनाम्हाङ्ओ अ़चुतायाओ अ़देङ्सालाप्पा म़लोन्ओ दुम्छ़न्माचि खोन्कि ऱक्भाक्एनान लाम्काछेक य़ङ्चि आन्कान्का लुक्तुम्च़म्का, खोन्कि आन्कान्का झारा मिन्मा क़म्तुम्का खोन्कि मो ख्रिस्तओ अ़चुलोमाय़ङ्वा मुमेत्तुम्च़म्का।
खोन्ओसा सोमातुक्नाङ्नानिन्ओ यावाचि ओ, देत्नि खानानिन्आ अ़धुन निनाम्हाङ्ओ अ़चुलोमाय़ङ त़काङ्सिन, अ़ङ्का खानानिन्एदा युङाङ्याङ्हिदा ओन्ङा मुन्वा माआङ, मेन च़लोक अ़ङ्का मात्द़ङ्हिदाछाङ क़माआ धुन्याङ्सा आम्नुओ लेन्माय़ङ्आ खानानिन झारासाआ चात्लो काचि मुवायुङ्सानिन।
खानानिन ऩचिन्तिन्वात्नि खोक्कोएदा आम्नुओ भेन नुलोक पाक्तानुम, खोन्कि खोक्कोएदा आम्नुओ ह़ङ्म़ङ पोइसानुम खोन्कि सोम्कुवादा काछो लिसानिन्किना च़लोक आलाङ काप़ लिसानिन।
खोसाआ निनाम्हाङ खोन्कि झारा म़नाचिआ म़ब़क्तुङुचिओचिओ अ़चुदेङ्सालाप्पादा फित्चि मुचि खोन्कि मोचिदाङ्का आप्पि तोक्पो मुनान्चिन। खोन्ओसा, आप्पिङा निनाम्हाङ नि झारा खाएत्याङ्सा निनाम्हाङ्ओ अ़चुब़क्खाखिम्दा मो युङ।
ओ हेन्खामादाओ कातोक्चि ऱक्भाक मान्लिदानिन्नि लोचि। अ़छ़ङ मात्द़ङ्ओ चासुम्छेन्बिदा माआङ, मेन आन्कान ऩङानुमान्चिन्ओ निम्पाङ झारा सामा ब़द्धे याङ्मा काप़ निनाम्हाङ्एदा मोचि सोम्कुवा म़मुने।
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, चाप्चेत्तानिन्चिन! खानानिन खा-खाक्कोएदा याक्याङ्ओ अ़अ़त्पा खोन्कि साकोङ्छ़ङ मान्मुदामा साकोङ्वाआ खानानिन अ़ह़ङ निनाम्हाङ्एदाङ्का अ़थाया ऩखात्तिमिन्ने।
खोन्ओसा आन्कान खाम, अ़चुसाकोङ्छ़ङ मान्मुदामाआ मोचि सावातोम्खादा वाङ्मा मान्ऱचि।
खोन्ओसा मो सावातोम्खादा वाङ्मा आन्कान अ़न्नुनु लामिन्ने, खोन्कि मोवाको लोमावा मान्च़दामादाङ्का साङ्छाङ अ़धानिन्खात्निन्ने।
बुयाङा ऩङानुमाओ य़ङ्खान काएन्चिआ लोमावा मान्च़चिओसा निनाम्हाङ्ओ अ़चुसावातोम्खादा हान्छाङ मान्वाङ्म़युक। मेन नि म़नाचिओ निम्पाङ निनाम्हाङ्ओ अ़चुसावातोम्खा तोक्मा अ़वाखाम म़प़युङ्सुचि।
खानानिन अ़क्तात निनाम्हाङ म़युङ्याङ निकिना साकोङ्छ़ङ त़मुन। मो अ़नुवाक ओ! चाकावालावाचिछाङ साकोङ्छ़ङ म़मु, खोन्कि अ़चुक़माआ सिन्लुक्लुक्वा धुन्तुचि।
मेन खोक्कोसाआ अ़न्नुनु च़लोक सोमाम़तुक। खोन्ओसा साम्कालिन ओवात्नि य़ङ, “निनाम्हाङ्आ ऱफोक्वा, फित्चि अ़मु, मेन कासिम्नान्चिन्चि सोमाअ़तुक।”
साङ्लिप्पाछाङ मान्वाङ्माङ झारासोओ काचिदा छ़ङ्काछेन निनाम्हाङ खानानिन्आ “आपो”नि य़ङ्सा त़ब़क्तुम्नालो ओ हेन्खामादा निहेन्कोप्दाओवा त़युङिन्येन्हिदा आम्नुओ च़माथाङ्मादा खोक्को साया मेत्तानुम।
सोम्कुवा मुमा खान्तुओ निछा सिलास्ओ अ़फामालाम्पा ओ थुत्मेत्लो छाप्लावा अ़ङ्का छाप्तुङ्योङ। खानानिन राक प़नानिन खोन्कि खाएत्नानिन, निनाम्हाङ्ओ अ़छ़ङ अ़चुसोमातुक्मा ओङा ओ। ओदाङा खानानिन युङायाक्तानिन।
साकोङ्छ़ङ्दा काछो लिसानिन खोन्कि सैतानाओ फित्चि मुवानुम, देकिनालो खानानिन त़सिन्तुम्योम, झारा हेन्खामादा साकोङ्छ़ङ कामुचिआछाङ ओवाको दुखा अ़दुत्याङ।
मो देम साऩङ्वा आप्पि मेत्तान्चिन, देम ऩङ्नुखालोक्ताखा मो युङा खोन्ङा दुखा खोन्कि योक्मा पुवानुम। देकिनालो मोसाआ अ़मिन्मादा ऱक्भाक मु, ‘अ़ङ्का तोक्पो हाङ्मा लिसाङ्कि युङ्ङाङा, अ़ङ्का मेन्मित्मा माआङ, अ़ङ्का देम्खाछाङ सोखा मुमा अ़दोत्निन।’
‘अ़ङ्का कातोक मुङाङा, अ़ङ्काएदा चासुम्छेन्बि युङ्याङ, खोन्कि अ़ङ्का दित्छाङ अ़दोत्निन’नि खाना त़य़ङ्याङ। मेन खाना त़सिन्तुन्योन, चाअ़त्लो दुखा खाना त़तोक्याङ्ओ, मान्तोक्कादा, दोप्म़क खोन्कि कालाङ्द़क त़मुयाङ।