20 खानुम! अ़ङ्का लाप्तिखोप्दा एप्माकि मोउङ। साङ्आ अ़ङ्य़ङ एनुकि लाप्तिखोप अ़होत्ङाप़ङानालो अ़ङ्का मो हुत्दा वाङ्ङा खोन्कि खोएनान चा चाङा, खोन्कि खो अ़ङ्काएनान चा।
मोवात्निङा, खानानिन्आछाङ ओ झारा य़ङ्चि त़खाम्च़म, खोन्किना म़नाओ अ़छा च़क्दाङा लाप्तिखोप्दा म़युङ्याङ निकिना त़सिन्तुम।
दि मोसाआ मो अ़हारुक ‘अ़ङ्का चा कुक्ताङ्पुवाङ खोन्कि अ़ङ्का ब़त्सि चुम्सान्चिन्कि अ़ङ्का चाङादुङ्ङा चिन्ङातारि ब़राङ। खोन्किना ओन्ङा खाना चामादुङ्मा त़ऱ’नि अ़लोन कि?
लाप्तिखोप काहुङ्आ भेरा काखाङ्पाओ निम्पाङ लाप्तिखोप होत्तु प़, खोन्कि भेराचिआ भेरा काखाङ्पाओ अ़य़ङ अ़एन, खोन्कि खोसाआ अ़भेराचिओ अ़चुऩङ्लाम्पा बुत्तुचि, खोन्कि मोचि बुङ्खाह्यात्नि खात्तुचि।
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, अ़क्छा निओ अ़देङ्सालाप्पादा छुऩङ्वा मान्मुदानिन। माङ्लोना खानानिन छ़ङ्छेन्मादा त़छुक्तिन। खानुम, छ़ङ्काछेन आम्नुओ लाप्तिखोप्दाङा म़एप्याङ!
खोन्किना मो निनाम्हाङ काफाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, “ओ छाप्तु, थुबाछाओ अ़चुसायाकाम्खाओ खाबाचादा बुत्माय़ङ्चि निनाम्हाङ्आ झारा आसिखा म़प़चि।” निनाम्हाङ काफाआ अ़लासाङ्लोवाङ, “निनाम्हाङ म़य़ङाओ ओ य़ङ्चि अ़छ़ङ ओ।”