6 खोक्कोसाआ अ़ङ्का ऩलोवाङ, “हान चिआ। अ़ङ्का अल्फा खोन्कि ओमेगा ओ, अ़पुङ्चिपुक खोन्कि अ़लुक्मा अ़ङ्काङा ओ। वामित्मा कास़चि ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा लित्खादाङ्का अ़ङ्का मोहाङा ओ प़ङ्च़ङ।
येसुआ मो लासुलो, “खाना निनाम्हाङ्ओ अ़चुआसिखा खोन्कि खानाएदा चाक्वा कादोत म़ना साङ्ओ निकिना त़सिन्तुओदे खाना खोक्को त़दोत्तुओ खोन्कि खोक्कोसाआ खाना ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा त़पुवाओ।”
मो मेत्छामाआ खोक्को लो, “हाङ्पो खानानिन्एदा अ़अ़क्खा मात्द़ङ, खोन्कि कुपारिछाङ ग़ङ्याङ। खोन्कि खानानिन्आ खादाङ्का मो ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा त़तारुम?
मेन साङ्आ अ़ङ्का प़ङ्ओ चाक्वा दुङु, मो देम्खाछाङ वामित्मा अ़स़निन। खाक्को चाक्वा अ़ङ्का मो प़ङ, मो मोएदा अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ्ओ निम्पाङ लोन्याङ्ओ बोन्वा लि!”
निनाम्हाङ्ओ अ़चुसोम्तुक्माओ आसिखाआ, ख्रिस्त येसुओ अ़चुलेन्मादाङ्का मोचि मोहा साम्योक्मि म़काइसायुङ्सा।
निनाम्हाङ्आ आप्पिओ अ़चुछा मान्लेत्अ़दा, मेन आन्कान झारासोओ निम्पाङ अ़चुछा म़पुवालावा। दि खोक्कोसाआ आन्कान म़हिप्ताओ झारा सामाचिछाङ अ़चुछाएनान अ़क्नि म़प़निन कि?
आन्कान हेन्खामाओ अ़लावा मान्तोक्दोम, मेन निनाम्हाङ्एदाङ्का सेङ्लावा आन्कान तोक्तुम्युङ्सुम। खोवात्निओसा आन्कान निनाम्हाङ्एदाङ्का मोहा म़पुवाओ य़ङ्चि तुप्मा ऱम्च़म।
साङ्आ ओ छ़ङ दुङ्दा हाराक्वा, रुपा, अ़लुङ्छ़ओ लुङ्ताक, स़ङ, घासा माङ्लो पराला याङ्याङ्सा खिम अ़मुनालो,
खोन्ओसा साङ्छाङ म़नाओ अ़तुक्वादा ऱक्भाक अ़मुनिन्ने। झारा य़ङ्चि आम्नुओङा ओ।
खोन्नालो अपोल्लोस साङ ओ? खोन्कि पावल साङ ओ? आन्कान्का झारा ना निनाम्हाङ्आ ऩप़न्काओ अ़चुकाचि कामुचि ओन्ङा ओ। आन्कान्कालाम्पा खानानिन साकोङ्छ़ङ त़मुम।
मो य़ङ्आ लो, “खाना दि त़खा, मो अ़क्तात छाप्लाखा भोङ्दा छाप्तु, खोन्किना ओ सात्कातात्माङ साम्भुङ्चि छोक्तुचि: एफिसस, स्मुर्ना, पर्गामम, थिआतिरा, सार्दिस, फिलादेल्फिया खोन्कि लाउदिकिया।”
खाउग़रि खोक्को अ़ङ्का खाङ, मोन्ग़रि अ़ङ्का सुवादाओ म़ना ओन्तेका लिसाङ्कि खोक्कोसोओ अ़चुलाङ्दा छुक्ताङ। मेन खोक्कोसाआ अ़चुचुप्ताङ्छुक ओवात्नि य़ङ्सा अ़ङ्काएदा अ़युङ्सा, “मान्क़दा! अ़पुङ्चिपुक खोन्कि अ़लुक्मा अ़ङ्काङा ओ।
“अ़पुङ्चिपुक खोन्कि अ़लुक्मा अ़ङ्काङा ओ” नि झारा सावाकातोक हाङ्पा निनाम्हाङ म़य़ङ्याङ। खोक्को म़युङ्याङ, खोक्को म़युङाङा खोन्कि खोक्को म़तायाङ।
खोन्कि अ़धुन-अ़धुन्तारि काह़ङ्युङ निनाम्हाङ्ओ अ़चुऩङ्दा, निनाम्मा, हेन्खामा, धियाङ्वामा खोन्कि मोदा म़याक्याङ्ओ झारा सामाचि कामुन्पाएदा अ़क्तात किरे चो, “हान स़लेनि अ़लिनिन्नि!
सात्कातात्ओतात निनाम्हाङ काफाआ अ़खुङ ह़क्दा थोउ। खोन्किना निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्ओ हाङ्युङ्खादाङ्का ओवात्नि य़ङाओ अ़क्तात अ़धिवा य़ङ लोन्ता, “हान लुक्ता।”
अ़ङ्का अल्फा खोन्कि ओमेगा, बुयाओ खोन्कि देङ्दाओ, अ़पुङ्चिपुक खोन्कि अ़सेत्खा ओ।”
सेङ्लावा खोन्कि सायाकाकाम्मा म़य़ङ्याङ, “तानिन!” साङ्आ एनु मो य़ङ्ने, “तानिन।” साङ वामित्मा स़, मो ताने, साङ मिन मोसाआ ह़ङ्म़ङ्ओ चाक्वा मोहाङा दुङुने।
लाउदिकियादाओ साम्भुङ्ओ निनाम्हाङ काफा खाना ओ य़ङ छाप्तु। ओ य़ङ्खान आमेन निओदाङ्का ओ, साङ सोम्कुवा मुमा खान्तुओ अ़छ़ङ सालुम्स़ङ काप़पा खोन्कि निनाम्हाङ्ओ अ़चुमुन्माय़ङ्चिदाओ हाङ्काचि कामुदाङ्का ओ।
देकिनालो हाङ्युङ्खाओ अ़रादा कायुङ थुबाछा मोचिओ अ़चुकाखाङ म़लिकि म़रात्तुचि। खोक्कोसाआ मोचि अ़ह़ङ बोन्वा चाक्वादा म़तित्तुखात्तुचि। खोन्कि निनाम्हाङ्आ मोचिओ अ़चुम़क्चिदाङ्का झारा अ़चुम़क्वाचि म़त़क्तुप़चि।”