4 खोन्किना मो चौबिस्कासाम्योक ताङ्पाचि खोन्कि मो चारकातात अ़ह़ङ्चिआ म़बोम्सान्चिन्कि हाङ्युङ्खादा म़युङाङाओ निनाम्हाङ ओवात्नि य़ङ्याङ्सा अ़ब़क्ता, “मोवात्निङा लिने! हल्लेलुयाह!”
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन्ओ झारा य़ङ्चि मोचि मुमा चिन्तानुम्च़म। खानुम, अ़ङ्का जुगाओ आदेङ्तारि अ़धुन खानानिन्एनान युङ्ङायुङ्ङा।”
खोन्कि आन्कान्का चिन्माखाङ्मादा छुक्मा मान्प़दानि, मेन अ़अ़त्पादाङ्का लेन्नि। (देकिनालो हाङ्होन, सावा खोन्कि तोक्पो ऩङ अ़धुन खानानिन्एदाङा युङ्याङ। ओवात्निङा लिने।)
माङ्नालोना खाना आम्लावादा निनाम्हाङ त़चोन्तुङुहिदा मान्तुप्युक्तुओ म़नाआ आलाङ्ओ यामात्मादा “आमेन”नि देत्नि य़ङ? मोन्ग़रि खाना दे त़य़ङ्याङ्ओ मो खोसाआ अ़तुप्तुन।
खोन्किना चारकातात अ़ह़ङ्चिदा अ़क्तात्आ सात्कातात हाराक्वाओ खुङ्चि मो सात्कातात निनाम्हाङ काफाचि प़चि। मोदा सात्कातात अ़धुन-अ़धुन्तारि ह़ङ्युङ्ओ निनाम्हाङ्ओ अ़चुमाइसुङ्आ भेप्तुयुङ्सु।
खोन्किना अ़ङ्का निनाम्मादुङ्का अ़धिवाङ म़ना मुक्लाआ ओवात्नि य़ङाङाओ य़ङ एनुङ, “हल्लेलुयाह! लेन्मा आन्निनाम्हाङ्दाङ्का ओ। साम खोन्कि सावा आन्निनाम्हाङ्एदा याक्याङ।
मोचि म़लासापारा, “हल्लेलुयाह! मो तोक्पो सहरा हत्ताओ तुङ्ऱक अ़धुन्तारि धात्नि खात्युङ!”
खोन्कि अ़क्तात अ़धिवा म़ना मुक्ला ऱङाङाओ एनुङ। मो लोङ्याङ्ओ चाक्वाओ अ़साप्मा खोन्कि ब़द्धे अ़धिवाङ कुलुङ्धिप्पाओ अ़मुक्मावा ऱङाङा, मो ओवात्नि य़ङाङा, “हल्लेलुयाह! देकिनालो हाङ्पा आन्निनाम्हाङ झारा सावाकातोक हाङ्म़मु।
खोन्किना मो चारकातात्माङ अ़ह़ङ साक्स़ङ्चि म़य़ङा, “मोवात्निङा लिने!” खोन्कि मो साम्योक ताङ्पाचि म़बोम्सान्चिन्कि अ़ब़क्ता।