17 खोन्किना अ़क्छा निनाम्हाङ काफा नाम्दा एवाङाओ अ़ङ्का खाङ। मोसाआ नाम्छ़ऱओ अ़रादा साक़त्वा काचा झारा कापेन्चि अ़धिवा य़ङ्आ लोचि, “तानिन, निनाम्हाङ्ओ अ़धिवाङ खाबाचादा अ़क्नि कोआनिन्चिन।
खोन्किना निनाम्हाङ काफा नाम्चोक्ओ अ़रादु पियाङाओ अ़ङ्का खाङ। हेन्खामादा कायुङ झारा रावाचि, भुङ्चि, य़ङ्चि खोन्कि म़नाचि खाएत्मा अ़धुन्तारिओ नुय़ङ्खान मोएदा याआङा।
म़युङालाराओचि युक्वादा म़याआङाओसो अ़दोदाङ्का लोन्ताओ बान्छोन्लाम्पा म़सेरा, खोन्कि झारा कापेन साक़त्वा काचाचिआ मोसोओ अ़सा अ़चुबुक खासालो अ़चा।
खोन्किना अ़ङ्का चोउङ, खोन्कि नाम्छ़ऱदु अ़क्तात कोकोङ्वेत्मा अ़धिवा य़ङ्दा पात्याङ्सा पियाङाओ एनुङ, मो ओवात्नि य़ङाङा, “अ़चाअ़त्मा! अ़चाअ़त्मा! अ़चाअ़त्मा! झारा साङ ओ हेन्खामादा युङ्याङ। हान सुम्कातात निनाम्हाङ काफाचिआ अ़चुथुथुरि मुत्मा अ़मुयाङ।”