22 “ओ चाकावालावाआ अ़धुन खो लुक्मा निकिना मिदा खोन्कि चाक्वादा वेइसुदिसु। खानानिन मुमा त़ऱम्नालो आन्कान्का सोमातुक्निकि फानि!”
खोन्कि येसुआ च़क्नि अ़चुछुक अ़फेसाकि खो अ़लावा, खोन्कि खो अ़लोवा, “उन्नि ओन्ङा साकोङ्छ़ङ कामु, देकि खाना मान्केङ त़मुवा?”
“हाङ्पो, अ़ङ्छा दुवाछा छा सोमायोक्निप़नि, देकिनालो खो स़दावाखेन्आ लाउयुङ्सु, खोसाआ चाअ़त्लो दुखा आङ्तुङु। खो अ़क्वावाक मिदा छुक, माङ्लो अ़क्वावाक चाक्वादा छुक।
येसुआ मोचि सोमाम़तुक्तुचि खोन्कि मोचिओ अ़चुम़क म़नोप्तुप़चि। खोन्कि मोन्ग़रिङा मोचि लामाखाखाङ्मा रुवाचि खोन्कि मोचिआ खोक्को अ़त़ङ्ताचु।
अ़क्छा क़माधामा सारिमाआ लाउओ म़ना खोक्कोएदा ताकि खोक्कोसोओ अ़चुबुदा अ़तुम्प़छ़क तोम्तु खोन्कि लो, “हाङ्पो, खानानिन त़मिनिन्नालो अ़ङ्का सेङ्मा त़ऱङाऩङ।”
खोक्को खिम्हुत्दा म़वाङा, खोन्कि मो दोप्म़क म़नाचि खोक्कोएदा ताचि। खोन्कि येसुआ मोचि म़सेनुचि, “दि अ़ङ्का नुमा ऱनाचि निकिना खानाचि साकोङ्छ़ङ त़मुचि?” मोचिआ खोक्को अ़लासालोवाचु, “उवा, हाङ्पो।”
मेन येसुआ खो मान्प़अ़दा। खोन्कि खोक्कोसाआ खो अ़लोवा, “आम्खिम खारा, खोन्कि आम्म़नाचि निनाम्हाङ्आ आम्को निकि दे ऩमुवायुङ्सा, खोन्कि खाना देम सोमाऩतुक्तायुङ्सा, मोचि खाएत्तुचि।”
खोन्कि येसुआ छाओ अ़पा अ़सेना, “खो ओवात्नि लियाङ्ओ देम लिसा?” खोसाआ लासुलो, “अ़छायुङ्काङा।”
खोन्किना येसुआ खो अ़लोवा, “देकि त़ऱम्नालोनि त़य़ङ्याङ ओ? साङ साकोङ्छ़ङ मु, खोसोओ निकि झारा य़ङ्चि लिमा म़ऱ।”
हाङ्पाआ मो मेन्मित्मा अ़खाकि खोक्कोसोओ अ़चुसोम्तुआ। खोन्कि खोक्कोसाआ मो अ़लोवा, “खाना मान्खाप्दा!”