42 खोन्कि मो मेत्छाछा छा मोन्ग़रिङा पुवालोन्ताकि ओह्यात्नि-मोह्यात्नि कोन्मा पुङ्सु। मो बारकादोङ बात्तुङु। ओ अ़खाकि मोचि चात्लो दोम्तुदोचि।
खोन्कि झारा म़नाचि दोम्तुदोचि, खोन्किना मोचि अ़क्छा निएदा सेन्कासेन मुमा अ़पुक्ता, “ओ दि ओ? ओ ना अ़ऩङ्वा चिन्माय़ङ ए! ओसाआ ना पाङ्एनान अ़अ़त्पा पोप्ताओ लावाचिछाङ लोन्तानिन्नि लोचिहिदा मोचि म़काङ्याङ!”
खोन्कि मोचि अ़न्नुनु म़क़साकिना अ़क्छा निएदा सेन्कासेन म़मुवा, “ओक्को साङ ओ? मोवात्नि ह़क खोन्कि धियाङ्वामाआछाङ खोक्कोसोओ अ़चुलोमाय़ङ म़काङ्याङ!”
खोन्कि खोक्कोसाआ मो मेत्छाछा छाओ अ़छुक्दा अ़क़क्ताकि अ़लोवा, “तालिता कुमि!” ओसोओ अ़तुप्माय़ङ, “छाओ, अ़ङ्का खाना लोना, पुवालोन्ता!”
येसुआ मोचि “ओ य़ङ साङ्छाङ खाएत्माइ मान्एत्दानुम्च़म!”नि चात्लो म़लोचि, खोन्किना छा दि-दि चामायु प़म़मेत्तुचि।
खोन्किना खोक्को मोचिएनान नावादा म़वाङा, खोन्कि ह़क सेम्ता, खोन्कि मोचि च़लोक दोम्तुदोचि।
खोन्कि म़नाचि अ़न्नुनु दोम्तुदोचिकि य़ङ्मा अ़पुङ्सा, “येसुआ झारा काचिचि म़दोम्दालो अ़मुवायुङ्सा। खोक्कोसाआ खामान्एन्कादा म़नाचिछाङ खाकाएन खोन्कि मान्चेप्कादा म़नाचि काचेप म़मुचि।”