41 खोन्कि खोक्कोसाआ मो मेत्छाछा छाओ अ़छुक्दा अ़क़क्ताकि अ़लोवा, “तालिता कुमि!” ओसोओ अ़तुप्माय़ङ, “छाओ, अ़ङ्का खाना लोना, पुवालोन्ता!”
खोन्किना येसु मोसोओ अ़च़क्दा म़खाराकिना अ़छुक अ़लावाकि अ़पुआलोइसा। खोन्किना अ़माङ्धिन्आ मो लेरु, खोन्कि मोसाआ खोचि ब़रुचि।
येसु अ़चुसोम्तुक्माआ भेप्तु, खोन्कि अ़चुछुक अ़फेसाकि खो अ़नोप्ता, खोन्कि अ़लोवा, “अ़ङ्का मिन्ङाङा, खाना नुवालावा!”
मेन मोचिआ खोक्को अ़इत्ता। खोन्किना खोक्कोसाआ मोचि झारा बुङ्खाया म़लोइसुखाइसुचि, खोन्कि मेत्छाछा छाओ अ़पा खोन्कि अ़माकिना खोक्कोसोओ सुम्कापाङ अ़चुकाखेङ्पाचि म़खात्तुचिकि मो मेत्छाछा छा युङाङाओदा म़खारा।
खोन्कि मो मेत्छाछा छा मोन्ग़रिङा पुवालोन्ताकि ओह्यात्नि-मोह्यात्नि कोन्मा पुङ्सु। मो बारकादोङ बात्तुङु। ओ अ़खाकि मोचि चात्लो दोम्तुदोचि।
साम्कालिन्दा ओवात्नि छाप्तायुङ्सा, “अ़ङ्का खाना ब़द्धे रावाचिओ अ़चुसुन्तुम मुनायुङ्ना।” निनाम्हाङ्ओ अ़चुखाङ्मादा अब्राहाम आन्पा ओ, देकिनालो म़सुवादाओचि काखोन्लोन खोन्कि म़चेप्हिदाङा मात्द़ङ्ओदाङ्का सामाचि कामुन्एदा अब्राहाम साकोङ्छ़ङ मुवा।
खाक्को सावालाम्पा झारा खोक्कोसोओ अ़चुक़म्मादा तात्मा म़ऱचि, आन्को अ़ऱनिन्ओ स़दाओ पोक खोक्कोसो आप्पिओ अ़चुसाम्स़रिओ पोक्वात्नि लिसि अ़फान।