44 मोन्ग़रि खोक्को काधान्पा युहुदाआ मोचि अ़क्तात बुन प़युङ्सुचि, “खाक्को म़ना अ़ङ्का चुप्मा मेत्तुङ, मोङा ओ, मो लावानुम खोन्कि रात्ताखात्तानुम।”
थिन्तानिन! खारिन्ने! खानुम, अ़ङ्का काधान म़ना च़क्दा युङ्याङ!”
येसु म़चेवाङाहिदाङा बारकापाङ अ़चुकाखेङ्पाचिएदाओ अ़क्छा, यहुदा तादिसा। खोएनान मुलो काब़क्पाचिआ, मोसाओ य़ङ्हुप काचिन्पाचि खोन्कि म़नाचिओ अ़चुअ़धुवाचिआ म़छुत्तुचिओ अ़धिवा म़ना मुक्लाचि बान्छोन्चि खोन्कि रोलाचि म़खुयुचिकि म़तादिसा।
खोचि म़तालाङावा च़क्नि यहुदा येसुएदा खाराकि लो, “काचिन्पो!” खोन्कि खोक्को चुप्मा मेत्तु।
खोन्कि खोचिआ मोचि चाअ़त्लो म़धात्तुचि, खोन्किना खोचि छेक्खाखिम्दा म़छेक्तुचि। खोन्कि छेक्खाखिम काखाङ “ओचि नुलोक खाचि”नि अ़लोवा।
खोन्कि आम्नुओ फित्चि कामुचिदाङ्का दियाको य़ङ्दाछाङ मान्क़दानिन। ओ निनाम्हाङ्आ मोचि म़लुक्ने निम्पाङ खाङ्अ़मुयाङ ओ, मेन खानानिन त़लेरिन।
अ़ङ्का पावल, अ़ङ्छुक्आङा नुकोङ्ला सावा छाप्तुङ्योङ। झारा अ़ङ्छाप्लावाओ अ़सिन्खा ओङा ओ। ओवात्निङा अ़ङ्का छाप्ङाङा।