31 मोचि अ़क्छा निएदा दुम म़छ़रा, “आन्कान निनाम्मादुङ्कानि य़ङिन्नालो ‘देकि खानानिन्आ खो साकोङ्छ़ङ मान्मुत़दोम?’नि खोक्कोसाआ म़सेन।
“आन्कान पेम्पाक मान्बात्दोम्ओसा खोक्को ओवात्नि म़य़ङ्याङ”नि य़ङ्सा खोचि अ़क्छा निएदा दुम्छ़न्मा अ़पुङ्सा।
अ़ङ्य़ङ छोत्ताङ्ऩङ, युहन्नाआ बप्तिस्मा प़मा पाङ खादाङ्का तोक्तु ओ, निनाम्हाङ्दाङ्का हे म़नादाङ्का?”
मेन ‘म़नादाङ्का’नि आन्कान य़ङिन म़ल़क?” मोचि मोवात्नि य़ङ्मा म़ना मुक्लाचिदाङ्का म़क़सा। देकिनालो झाराकापाङ्आ युहन्ना अ़नुछ्याओ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुनि अ़मित्याङ।
अ़माङ्कोलेन युहन्नाआ येसु म़बानाङाओ खाकि य़ङा, “खानुम, हेन्खामादाओ हेवा काखुन्खात निनाम्हाङ्ओ अ़चुथुबाछा!
अ़ङ्का आप्पि सेङ्लावा म़धाओ खाङ्युङ्सुङ, खोन्कि सालुम्स़ङ प़ङ्योङ, निनाम्हाङ्ओ अ़चुछा खोक्कोङा ओ।”
खोसाआ येसु म़खाराङाओ खाकि य़ङा, “खानुम, निनाम्हाङ्ओ अ़चुथुबाछा!”