51 खोन्किना येसुआ खो अ़सेना, “आम्को निकि अ़ङ्का दे मुनानेनि खाना त़मिन्याङ?” दोप्म़क म़नाआ लासुलो, “काचिन्पो, अ़ङ्का लामाखाखाङ्मा ऱङाने।”
हाताचिदा म़नाचिआ साऩङ्वाओ सेवा म़मेत्तुचिओ खोन्कि ‘काचिन्पो’नि म़लोचिओ अ़चुऩङानु।
मेन खानानिन साङ्आछाङ ‘काचिन्पो’नि ऩलोन्मिन्ने, देकिनालो आम्नुओ काचिन्पा अ़क्छा ओन्ङा म़युङ्याङ, खोन्कि खानानिन झारा ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ।
खोन्ओसा मोचिवात्नि खानानिन मान्मुदानिन। देकिनालो खानानिन्आ खोक्को दोत्मा बुया खानानिन दि-दि दोत्याङ, मो आम्नुओ पापाआ अ़सिन्याङ।
दोरानुम खोन्किना खानानिन्आ त़तोक्तुम, लामानुम खोन्कि खानानिन्आ त़धिरुम, मोआनुम खोन्कि आम्नुओ निम्पाङ लाप्तिखोप होत।
खोन्कि खोक्कोसाआ मोचि म़सेनुचि, “अ़ङ्का दि खानाचि मेत्नाप़नाचिनेनि त़मिन्चिङ्चि?”
बारतिमैआ अ़बोक्खु वेत्तुखाइसुकिना तान्तालोन्ता, खोन्कि येसुएदा ता।
येसुआ मो अ़लोवा, “मरियम!” मोसाआ हुसान्चिन्कि हिब्रु य़ङ्दा खोक्को लो, “रब्बोनि!” मो निओ हिब्रु य़ङ्दा “काचिन्पो।”
मुकुधुम्आ मो थाङाछाओ अ़छुक्दा क़क्तुखात्तुकि सुकुलादा सेनु, “खाना अ़ङ्का लोमादोत्याङ्ओ य़ङ दि ओ?”
खाक्कोछाङ य़ङ्दा मिन्राक मान्मुदानिन, मेन झारा य़ङ्दा आम्नुओ यामात्मा खोन्कि दोत्माय़ङ्लाम्पा आलाङ्एनान खानानिन दोत्ओचि निनाम्हाङ दोत्तानुम।