50 बारतिमैआ अ़बोक्खु वेत्तुखाइसुकिना तान्तालोन्ता, खोन्कि येसुएदा ता।
येसु गालिल धियाङ्वामाओ अ़केम्दा म़कोलाङाहिदा खोक्कोसाआ पत्रुस्नि लोवाङाओ सिमोन खोन्कि खोसोओ अ़निछा अन्द्रियास ह़वाङ्माङ धियाङ्वामादा बोप्छ़क वेत्ताङाचिओ म़खाचि, देकिनालो खोचि ङा कालाप्चि ओ।
येसु म़एवादिसा खोन्कि म़लोचि, “खो बुत्तानुम!” खोन्किना मोचिआ मो दोप्म़क म़ना अ़बुत्ता, खोन्कि अ़लोवा, “आम्राक पोइसु! पुवालोन्ता! येसुआ खाना ऩबुत्याङ।”
खोन्किना येसुआ खो अ़सेना, “आम्को निकि अ़ङ्का दे मुनानेनि खाना त़मिन्याङ?” दोप्म़क म़नाआ लासुलो, “काचिन्पो, अ़ङ्का लामाखाखाङ्मा ऱङाने।”
आन्ऱङ्कोप्नि ओन ब़द्धे म़ना मुक्लाओ सालुम्स़ङ्चि म़युङ्याङ, खोन्ओसा आन्कान झारा बुया खात्मा काछेक झारा य़ङ्चिदाङ्का खोन्कि हेवाओ वाय़दाङ्का फोङ्सिन्चिन्ने, खोन्कि आन्बुदा म़युक्ताओ लोत्मा राक मान्सेत्माङ लोरिन्ने।