3 अ़क्चित्कापाङ मोसाओ अ़य़ङ्हुप काचिन्पाचि खोचि-खोचिएदा म़य़ङा, “ओसाआ ना निनाम्हाङ्ओ अ़चुसायापेप्तुङु!”
खोन्किना मुलो काब़क्पाआ अ़तित रेउकि य़ङा, “ओसाआ ना निनाम्हाङ्ओ अ़सायापेप्तुङु। आन्कान हान नि च़लोक दि सालुम्स़ङ्चि म़दोत कि? ओसाआ निनाम्हाङ्ओ अ़सायापेप्तुओ खानानिन्आ त़एनुम्युङ्सुम!
देकिनालो खोक्कोसाआ मोचि य़ङ्हुप काचिन्पाचिआ म़चिन्तुचिवा माआङ, मेन पाङ्एनान म़चिन्तुङुचि।
ओसाआ निनाम्हाङ्ओ अ़सायापेप्तुओ खानानिन्आ त़एनुम्युङ्सुम! खानानिन देत़य़ङिन म़ल़क?” खोन्कि मोचि झारासा सेत्माङा खान्तु निकिना खोक्को अ़ह़त्ता।
अ़नुछ्या अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, निनाम्हाङ्आ म़नाचिओ झारा अ़चुहेवाचि खोन्कि निनाम्हाङ्ओ अ़चुसायापेप्माय़ङ य़ङ्चिछाङ म़लेत्तुप़चि।
मेन साङ सेङ्लावाओ अ़चुदेङ्सालाप्पादा अ़त्लो चेप, निनाम्हाङ्आ देम्खाछाङ ऩलेत्तुन, देकिनालो मो म़ना अ़लुक्निन्ओ हेवाओ ऩङ्छिन कामु कान।”
देकिनालो म़नाओ अ़साकोङ्वाहुत्याङ्काङा अ़अ़त्पा मित्माचि, म़ना सेत्मा, ताङ्लान, चान्माचामा, ख़मा,
मोसाओ अ़य़ङ्हुप काचिन्पाचि खोन्कि फरिसिचिआ अ़चुमिन्मादा मित्मा अ़पुङ्सा, “ओक्को म़ना साङ ओ? ओसाआ ना निनाम्हाङ्ओ अ़चुसाया पेप्तुङु! निनाम्हाङ्दाङ्का नि साङ्आछाङ हेवाचि लेत्मा म़ऱनिन!”