1 “नि म़नाचि छ़ङ्मान्छेन्दानुम्च़म, खोन्कि खानानिन्छाङ निनाम्हाङ्आ छ़ङ्ऩछेन्तिमिन।
देकिनालो देत्नि खानानिन नि म़नाचि छ़ङ्त़छेन्तुम्च़म, मोवात्निङा निनाम्हाङ्आ खानानिन्छाङ छ़ङ्ऩछेन्तिन। खाउ हाक्खाआ नि म़नाचि खानानिन त़हाक्तुम्च़म, मो हाक्खाआङा खानानिन्छाङ निनाम्हाङ्आ ऩहाक्तिन।
खानानिन कोङ्क़त्वाचि ओ! बुया आम्नुओ म़क्दाओ स़ङ्द़क लोइसानुम, खोन्कि आम्नुओ निछाचिओ अ़चुम़क्दाओ चाच़ङ नुलोक त़खाम्कि लोन्मा त़ऱम।
नि म़नाचि छ़ङ्मान्छेन्दानुम्च़म, खोन्कि खानानिन्छाङ निनाम्हाङ्आ छ़ङ्ऩछेन्तिमिन। निचि मान्ह़त्दानुम्च़म, खोन्कि निनाम्हाङ्आछाङ खानानिन ऩह़त्नानिमिन। निचिआ अ़फिसाओ लेत्तापुवानुम्च़म खोन्कि निनाम्हाङ्आछाङ खानानिन्आ त़फिसुम्ओ ऩलेत्तिन्प़न।
देकि खाना आम्निछाओ अ़म़क्दाओ चाच़ङ त़खाङु, मेन आप्पि आम्म़क्दाओ स़ङ्द़क त़खान्योन?
मेन मोचिआ खोक्को अ़सेनायुङ्सा, खोन्कि खोक्को म़पुवालोन्ताकि मोचि म़लोचि, “खानानिन साङ्एदा हेवा मात्द़ङ, मोसाआ मो मेत्छामा बुया लुङ्आ वेरुने।”
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, खानानिन ब़द्धेकापाङ काचिन्चि मान्लिदानिन। देकिनालो खानानिन त़सिन्तुम्योम, आन्कान्का काचिन्चिओ आन्काओ छ़ङ्छेन्मा ब़द्धे चाअ़त्लो लि।