3 “लावामि य़ङ्दा आप्पि मान्तोक्कादा लिसिन्काओनि कातुप्चि आसिखा कातोक्चि ओ, देकिनालो निनाम्हाङ्होन मोचिओङा ओ।
मोन्ग़रि येसु म़य़ङा, “आपो, निनाम्मा खोन्कि हेन्खामादाओ हाङ्पा, अ़ङ्का खानानिन आलाङ प़नाङ्नानिन, देकिनालो खानानिन्आ ओ य़ङ्चि खारु कातोक खोन्कि तायाहाङ्पाचिदाङ्का त़कुम्सुम, खोन्कि छाचि मो खाङ्त़मेत्तुम्च़म।
अ़ङ्तुक्वादा मान्केङ मान्मुकादा म़ना अ़नुछ्याङा आसिखा कातोक ओ।”
मेन आम्नुओ म़क आसिखा कातोक ओ, देकिनालो मोसाआ खाङु। आम्नुओ नाबाक आसिखा कातोक ओ, देकिनालो मोसाआ एनुङु।
मेन येसुआ म़लोचि, “छाचि अ़ङ्काएदा तामा पुवानुम्च़म, मोचि मान्छेक्दानुम्च़म। देकिनालो निनाम्हाङ्होन ओ छाचिवाकोचिओ निकिङा ओ।”
मो अ़हाङ्पा लाताहिदा मोवात्निङा च़याङ्ओ धिरुनालो, मो आसिखा कातोक हारुक ओ।
खोन्किना हाङ्आ अ़चुचुप्ताङ्छुक्लिप्पाओचि म़लोचि, ‘बानानिन, अ़ङ्पापाओ अ़चुआसिखा कातोक्चि ओ! हेन्खामा मुन्माय़ङ ग़रिदाङ्काङा आम्नुओ निम्पाङ चुम्सायुङ्साओ हाङ्होन्दा त़वाङिन।
“निनाम्हाङ्एदा लासानिन, देकिनालो निनाम्हाङ्होन च़क्दा तायुङ्सा।”
अ़ङ्का खानानिन लोनाङ्नानिन, झारा हेन्खामादाओ बुसुहोन, देङ्सुहोन्याङ्का, धाउहोन, ह्युहोन्युङ्का म़नाचि म़ताकि अब्राहाम, इसहाक खोन्कि याकुब्एनान निनाम्हाङ्होन्दा खाबाचा चाखादा म़युङ।
मेन येसुआ मो अ़खाकिना खोक्कोसोओ अ़चुमाइसुङ कारा खोन्कि खोचि म़लोचि, “छाचि अ़ङ्काएदा तामा पुवानुम्च़म, मोचि मान्छेक्दानुम्च़म! देकिनालो निनाम्हाङ्ओ अ़चुहाङ्होन ओ छाचिवाकोचिओ निकिङा ओ।
येसुआ य़ङ्अ़लासा, “मोछाङ ओ, मेन साङ्चिआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ अ़एन खोन्कि मोवात्निङा म़च़, मोचि च़लोक आलाङ्मि ओ।”
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ओ दाम्दु कालात मो फरिसिदाङ्का निनाम्हाङ्ओ अ़चुमिन्मावा काच़नि काइसाकि अ़खिम्ह्यात्नि खारा। देकिनालो साङ आप्पि झोन्नान्चिन, मो सिम, खोन्कि साङ आप्पि सिम्नान्चिन, मो झोन।”
देत्नि अ़ङ्पापाआ अ़ङ्का हाङ्होन ऩपुवाङ, मोवात्निङा अ़ङ्काछाङ खानानिन हाङ्होन प़नानिन,
खोन्ओसा खानानिन्छाङ अ़ङ्हाङ्होन्दा अ़ङ्चा चाखादा चामा खोन्कि दुङ्मा त़ऱन, खोन्कि इस्राएल्दाओ बारकाभुङ्चिओ छ़ङ्छेन्याङ्सा हाङ्युङ्खाचिदा त़युङिन।
“हाङ्पाओ सेङ्लावा अ़ङ्काएदा याक्याङ। देकिनालो मान्तोक्कादाचि नुय़ङ्खान खाएत्सि अ़ङ्का ऩछेन्ताङ्युङ्साङ। म़छेक्याङ्ओचि लेत्लोइसि, दोप्म़क्चि खाकाखाङ मुसि, तिम्माछ़न्मादा म़छुक्ताओचि फोङ्लोइसि,
येसुआ मो अ़लोवा, “खाना अ़ङ्का खोन्ताङ्लोन्ताङ्ओ त़खाङ्युङ्साङ्ओसा साकोङ्छ़ङ अ़ङ्का त़मुवाङ्युङ्साङ्ओ। मोचि आसिखा कातोक्चि ओ, मोचिआ अ़ङ्का मान्खाङ्ऩयुक्ङा, खोन्नुछाङ साकोङ्छ़ङ ऩमुङा।”
कातोक साकोङ्छ़ङ कामुचिओ, आम्नुओ ऩङानुसानिन्चिन, देकिनालो निनाम्हाङ्आ ऩसिम्सिन्युङ्सिन। कातोक्चि खोक्लिदाओ बुङ्वावात्निङा म़युन्खात।
चिन्माखाङ्मा काआङ म़नाआङा आसिखा तोक्तु। देकिनालो चिन्माखाङ्मा खोसाआ आङ्तुओसा खोसाआ ह़ङ्म़ङ्ओ मो ताङ्बोप्खा तोक्तु, निनाम्हाङ्आ खोक्को सोमाकातुक्चि मो प़माचि निम्पाङ म़हिप्तुयुङ्सुचि।
अ़ङ्का सोमातुक्नाङ्नानिन्ओ ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, एनानुम, दि निनाम्हाङ्आ हेन्खामादाओ मान्तोक्कादाचि साकोङ्छ़ङ्दा कातोक मुसि म़छेन्तुचिओ माआङ कि? खोक्को सोमाकातुक्चि निनाम्हाङ्आ म़हिप्तुचिओ हेन्कोप्ओ पाङ्यि दि मोचिआ ऩतोक्तुन कि?
खोन्किना मो निनाम्हाङ काफाआ अ़ङ्का अ़लोवाङ, “ओ छाप्तु, थुबाछाओ अ़चुसायाकाम्खाओ खाबाचादा बुत्माय़ङ्चि निनाम्हाङ्आ झारा आसिखा म़प़चि।” निनाम्हाङ काफाआ अ़लासाङ्लोवाङ, “निनाम्हाङ म़य़ङाओ ओ य़ङ्चि अ़छ़ङ ओ।”
अ़चुतित्चि वाकाधाप्चि आसिखा कातोक्चि ओ। मो सहराओ लाप्तिखोप्चिदाङ्का वाङ्मा खोन्कि ह़ङ्म़ङ काप़ स़ङ्ताङ्दाङ्का अ़सिवा चामा पाङ अ़तोक।
‘अ़ङ्का कातोक मुङाङा, अ़ङ्काएदा चासुम्छेन्बि युङ्याङ, खोन्कि अ़ङ्का दित्छाङ अ़दोत्निन’नि खाना त़य़ङ्याङ। मेन खाना त़सिन्तुन्योन, चाअ़त्लो दुखा खाना त़तोक्याङ्ओ, मान्तोक्कादा, दोप्म़क खोन्कि कालाङ्द़क त़मुयाङ।