11 देकिनालो मान्तोक्कादाचि ना खानानिन्एनान अ़धुन म़युङ्युङ, मेन अ़ङ्का ना खानानिन्एनान अ़धुन अ़युङ्ऩङ!
देकिनालो खादा ह़वाङ माङ्लो सुम्कापाङ अ़ङ्ऩङ्दा म़कोप्नान्चिन, मोदा मोचिएदा अ़ङ्का याक्ङा।”
मेन येसुआ मो अ़सिन्ताकि मोचि म़लोचि, “खानानिन ओ मेत्छामा देकि दुखा त़प़म्योम? ओसाआ ना अ़ङ्को निम्पाङ अ़क्तात अ़नुवाक काचि मुयुङ्सु।
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन्ओ झारा य़ङ्चि मोचि मुमा चिन्तानुम्च़म। खानुम, अ़ङ्का जुगाओ आदेङ्तारि अ़धुन खानानिन्एनान युङ्ङायुङ्ङा।”
देकिनालो मान्तोक्कादाचि ना खानानिन्एनान अ़धुन म़युङ्युङ, खोन्कि खानानिन मोचि देम्खा फामा त़स़न, मोन्ग़रि फामा त़ऱम्च़म! मेन अ़ङ्का ना खानानिन्एनान अ़धुन अ़युङ्ऩङ।
मान्तोक्कादाचि ना खानानिन्एनान अ़धुन म़युङ्युङ, मेन अ़ङ्का ना खानानिन्एनान अ़धुन अ़युङ्ऩङ।”
अ़चुप्पो छाचिओ, अ़क्ग़रि अ़ङ्का खानानिन्एनान युङ्ङा! खानानिन्आ अ़ङ्का त़लाम्ङाऩङ, खोन्कि देत्नि अ़ङ्का यहुदि बुसुवाचि लोङ्च़ङ, हान खानानिन्छाङ अ़ङ्का लोनानिन, ‘खादा अ़ङ्का खात्ङाङा, खानानिन तामा त़ऱन्मिन।’
हान अ़क्दुकि हेन्खामाआ अ़ङ्का देम्खाछाङ अ़खाङ्ऩङ, मेन खानानिन्आ अ़ङ्का त़खाङ्ङाऩङ। अ़ङ्का अ़ह़ङ लाङालिङाओसाआ खानानिन्छाङ अ़ह़ङ त़लासिन्लिसिन।
अ़ङ्का अ़ङ्पापाएदाङ्का ताङ्किना हेन्खामादा ताङ्युङ्साङ, खोन्कि अ़ङ्का हेन्खामा छिरुङ्दाङ्कि अ़ङ्पापाएदु लाङाखात्ङाङा।”
हान अ़ङ्का काछुत्एदा खात्ङाङा, मेन ‘खानानिन खादा त़खारिन्येन?’निकिना खानानिन साङ्आछाङ अ़ङ्का त़सेन्ऩङ्ऩम़ङ।
अ़ङ्का हान हेन्खामादा ब़द्धे अ़युङ्ऩङ, मेन ओचि ना हेन्खामादा म़युङ। अ़ङ्का खानानिन्एदा ताङाङा। त़सेङिन्येन्ओ आपो, खानानिन्आ त़प़निओ म़नाचि आम्नुओ सावाआ रात्तानुम्च़म, खोन्कि आन्कान्वात्निङा मोचिछाङ अ़क्तात म़लिने।
येसु ओन्ग़रि निनाम्मादु म़युङ्याङ। खोन्कि निनाम्हाङ्आ झारा सामाचि अ़ऩङ्वा अ़मुकि ओन्ङा खोक्को म़य़। मो य़ङ आराङ्राङ निनाम्हाङ्आ म़सेङ्याङ्ओ निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिलाम्पा म़चेवायुङ्सा।
खोचिओ अ़चुय़ङ्मा “मान्तोक्कादाचि मित्मायुङ्माचिदोत”नि ओन्ङा ओ। मो मुमा अ़ङ्कोछाङ अ़ङ्राक याआङा।
मेन हेन्खामादाओ चासुम्छेन्बि कातोक्आ साकोङ्छ़ङ कामु हाप्ताओ खाकिछाङ अ़साकोङ्वा खोएदा छाक्लो मुनालो निनाम्हाङ्ओ अ़चुसोम्तुक्मा मोएदा देत्नि याक?