7 हाताचिदा म़नाचिआ साऩङ्वाओ सेवा म़मेत्तुचिओ खोन्कि ‘काचिन्पो’नि म़लोचिओ अ़चुऩङानु।
ओ दुङ्दाओ म़नाचि अ़ङ्का दिएनान तोङ्सुङ्खाङ्च़ङ? ओ ना हाताचिदा म़युङ्कि नाम्कालोक अ़चुप्पो छाचिवाकोचि म़मुयाङ, मोचिआ नि अ़चुयावाचि म़बुत्तुचि,
मेन खानानिन साङ्आछाङ ‘काचिन्पो’नि ऩलोन्मिन्ने, देकिनालो आम्नुओ काचिन्पा अ़क्छा ओन्ङा म़युङ्याङ, खोन्कि खानानिन झारा ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ।
खोन्किना खोक्को काधान यहुदाआछाङ सेनु, “काचिन्पो, दि मो अ़ङ्का ओ?” खोक्कोसाआ मो अ़लोवा, “खानाङा खोवात्नि त़य़ङायुङ्सा।”
च़क्नि यहुदा येसुएदा खाराकि लो, “काचिन्पो, सेवा!” खोन्कि खोसाआ येसु चुप्मा मेत्तु।
खोन्किना येसुआ खो अ़सेना, “आम्को निकि अ़ङ्का दे मुनानेनि खाना त़मिन्याङ?” दोप्म़क म़नाआ लासुलो, “काचिन्पो, अ़ङ्का लामाखाखाङ्मा ऱङाने।”
खोन्किना पत्रुस्आ मित्तुतोक्तुकि येसु लो, “काचिन्पो, खानुम! खानानिन्आ माङ्त़हिम्सुम्ओ वासिताङ ना युलाखारा।”
येसुआ म़चिन्तुङुचिहिदा खोक्कोसाआ म़लोचि, “य़ङ्हुप काचिन्पाचिदाङ्का चाप्चेत्तानिन्चिन, मोचि झोम्लोङ्लोङ्वाओ तित्चि म़हुम्सुचिकि ओह्यात्नि-मोह्यात्नि म़कोन, खोन्कि हाताचिदा म़नाचिआ साऩङ्वाओ सेवा म़मेत्तुचिओ अ़चुऩङानु।
खोचि म़तालाङावा च़क्नि यहुदा येसुएदा खाराकि लो, “काचिन्पो!” खोन्कि खोक्को चुप्मा मेत्तु।
खोन्कि पत्रुस्आ येसु लो, “काचिन्पो, आन्कान ओदा युङ्मा अ़नुवाक लि! आन्कान्का सुम्कातात याक्साचि मुम्च़म्काने, अ़क्तात आम्नुओ निम्पाङ, खोन्कि अ़क्तात मोसाओ निम्पाङ खोन्कि अ़क्तात एलियाओ निम्पाङ!”
अ़चाअ़त्मादा त़छुक्तिन, खानानिन फरिसिचि ओ! देकिनालो खानानिन यावायोक्खिम्चिदा मुलो युङ्खाचिदा खोन्कि हाताचिदा म़नाचिआ साऩङ्वाओ सेवा ऩमेत्तिन्ओ ऩङात़नुसिन।
येसु म़हुसान्चिन्कि म़चोउचि खोन्कि मोचिआ अ़त़ङ्ताङाचुओ म़खाचिकि मोचि म़सेनुचि, “खानाचिआ दि त़लाम्चुङ्चु?” मोचिआ खोक्को अ़लासालोवाचु, “रब्बि, खानानिन खादा त़युङिन्येन?” (“रब्बि” ओ अ़तुप्य़ङ, “काचिन्पा” ओ)।
नथानेल्आ खोक्को लासुलो, “रब्बि, खानानिन निनाम्हाङ्ओ अ़चुछा ओ, खानानिन इस्राएल्दाओ हाङ ओ।”
अ़चुकाखेङ्पाचिआ खोक्को अ़लोवा, “रब्बि, आइमित्साऱङ यहुदिचिआ खानानिन लुङ्आ वेन्मासेत्मा ऩलाप्तिन ओ, खोन्कि दि खानानिन मोयाङा त़लासिन खारिन्येन ओ?”
येसुआ मो अ़लोवा, “मरियम!” मोसाआ हुसान्चिन्कि हिब्रु य़ङ्दा खोक्को लो, “रब्बोनि!” मो निओ हिब्रु य़ङ्दा “काचिन्पो।”
खो अ़खाखुत येसुएदा ता, खोन्कि खोक्को लो, “रब्बि, आन्कान्का सिन्तुम्योम्का खानानिन निनाम्हाङ्एदाङ्का त़तान्ओ काचिन्पा ओ। देकिनालो निनाम्हाङ मात्द़ङ खानानिन्आ त़मुम्च़म्ओ ओ बुन्चि साङ्आछाङ मुमा ऩऱन्चिन।”
खोन्ओसा युहन्नाएदा म़ताकि मोचिआ खो अ़लोवा, “काचिन्पो, यर्दन अ़ह्याउधेत्या मो खानानिन्एनान म़युङाङाओ, खोक्कोसोओ अ़तुक्वादा खानानिन्आ सालुम्स़ङ त़प़म, खानुम, खोक्कोसाआ बप्तिस्मा म़प़ङुचि खोन्कि झारा खोक्कोएदा म़खात्याङ।”
मोवात्नि लिसाङाओ ग़रि अ़चुकाखेङ्पाचिआ खोक्को अ़लोवा, “रब्बि, दि-दि चानिन।”
मोचि धियाङ्वामाओ ह्याउधेत कफर्नहुम्दा म़ताला खोन्कि येसु अ़धिराकि खोक्को अ़सेना, “रब्बि, खानानिन ओदा देम्खा त़तान ओ?”
खोक्कोसो अ़चुकाखेङ्पाचिआ खोक्को अ़सेना, “रब्बि, साङ हेवा मुवा, ओसाआ हे ओसोओ अ़मा-अ़पाचिआ, खोन्कि ओ म़ना दोप्म़क लिसा?”