3 खा-खाक्कोसाआ खानाचि दे-दे ऩलोचिनालो, ‘हाङ्पा ओ ओन्ग़रिङा दोत्याङ’नि लोवाचु खोन्कि खोसाआ मोन्ग़रिङा ऩप़चिबान्चि।”
“खानाचि मो ह्याक्को तेन्या खाराचि। मोदा त़ताचिलाचिङ्चिवा खानाचिआ अ़क्तात गधा खोन्कि अ़छा छुम्चिङ्चिओ त़धित्चुचि। मोचि हुराचुचिन्कि अ़ङ्काएदा बात्ताचुचि।
ओ ना निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिलाम्पा म़चेवाओ य़ङ तालाने निम्पाङ लिसाओ,
देकिनालो खानानिन्आ खो त़प़म्ओ झारा म़नाचि खोसाआ अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ प़चिने निकिना खानानिन्आ खो झारा म़नाचिएदा पाङ त़प़म्युङ्सुम।
निनाम्हाङ पापाआ अ़चुछा सोमाअ़तुक, खोन्कि झारा सामाचि खोक्कोसोओ अ़चुछुक्दा अ़पुवायुङ्सा।
निनाम्हाङ हाप्तिन्दिसिन्वा म़नाएदाङ्का फाऩलुनिन, देकिनालो खोक्कोसाआङा ह़ङ्म़ङ, साक्मा खोन्कि झारा सामाचि झारा म़नाचि म़प़चि।
मेन निनाम्हाङ आलाङ्ने, खोक्कोसाआ तितस्ओ अ़साकोङ्वादा आम्नुओ निम्पाङ मो अ़ङ्काएदाओ राक अ़पाक्तापुवा।
देकिनालो आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्तओ अ़चुसोमातुक्मा खानानिन त़सिन्तुम्योम। खोक्को कातोक म़मुवाङानुछाङ आम्नुओ निम्पाङ खोक्को मान्तोक्कादा म़लिसा, खोन्ओसा खोक्कोसोओ अ़मान्तोक्दामादाङ्का खानानिन कातोक लिमा रुवानिन।
झारा अ़नुवाक प़मायु खोन्कि अ़छ़ङ आसिखा निनाम्मादुङ्काओ, मो आसिखा निनाम्मादुओ साम कामुन्पा निनाम्हाङ्आ म़प़। खोक्को सोत्नान्लुक्नान्चिन्ओ लावाछामित्वात्नि अ़फान्नान्चिमिन।