2 काचि कामुचिआ अ़क लेन्दा अ़तोक्ओ काचिलुङ अ़छ़ङ मुकि खोसाआ मोचि अ़अङ्गुराखादा खाइसुचि।
मेन मो हारुक्ङा लोन्ताकि खाराङाहिदा अ़यावा हारुक्चिएदाओ अ़क्छा धिरु, खोसोओ मोएदा अ़क सये रुपाओ फेक्वा अ़नाक याआङा। खोसाआ मोसोओ अ़पोत्दा लाउकि लो, ‘आम्नाक छोरुलाउ।’
“निनाम्हाङ्होन अ़क्छा व़क हाङ्पावाको ओ। खो अ़वाय़ङ अ़अङ्गुराखादा काचि कामुचि काचिलुङ्दा काचि मुमेत्सि बुङ्खाया लोन्ता।
मेन खोसाआ मोचिएदाओ अ़क्छाओ अ़य़ङ अ़लासा, ‘यावा, अ़ङ्का खाना देम्खाछाङ अ़त्लो मान्मुयुक्ना। दि खाना अ़ङ्काएदा अ़क्लेन्ओ काचिलुङ्दा काचि मुङा निकिना त़काङ्साओ माआङ?
खो आप्फात अ़वाय़ङ नउका कोम साङाहिदा बुङ्खाया लोन्ता, खोन्कि खोसाआ निचि बजारादा काचि मात्द़ङ म़एवाङाओ खाचि।
आप्फात पाच्काकोम साङाहिदा काचि मुसि कावाङ्चि म़ता, खोन्कि मोचि झारासा अ़क्लेन्ओ काचिलुङ अ़तोक्ता।
दाम्दु छोन्खा फेक्वा अ़ङ्का खाङ्मेत्नि!” खोन्किना मोचिआ खोक्कोएदा अ़क्फेक रुपाओ फेक्वा अ़तारा।
खोन्कि खोक्कोसाआ अ़चुकाखेङ्पाचि म़लोचि, “चा सिवा ना च़लोक याक्याङ, मेन काचि कामुचि अ़क्चित्कापाङ ओन्ङा म़युङ्याङ।
आन्कान दाम्दु छोन्मादोत हे अ़दोत्निन?” मेन येसुआ मोचिओ अ़चुकोङ्क़त्वा मिन्मा अ़सिन्ताकि मोचि म़लोचि, “देकि खानानिन्आ अ़ङ्का चिन्माखाङ्मा त़लाप्ङाङाऩङ? अ़क्तात रुपाओ फेक्वा अ़ङ्काएदा बात्ताखानुम, खोन्कि मो अ़ङ्का खाङ्ने!”
देकिनालो खो निनाम्हाङ्ओ अ़मित्मादा अ़धिवाङ म़ना लि। खोसाआ अङ्गुरा माङ्वा खोन्कि नि खाक्कोछाङ खाबात अ़दुङुन्चिन। खो अ़माओ अ़साकोङ्वादा याक्याङ्हिदाङा सेङ्लावाओ अ़सावा खोएदा याक।
अ़माङ्कोलेन खोसाआ ह्वातात रुपाओ फेक्वा लारुकि याक्साओ अ़हाङ्पा प़याङ्सा लो, ‘ओ म़ना खाङ्निप़नि। खोन्कि नि ब़द्धे त़याङुनालो अ़ङ्का लाङाताङाहिदा खाना छोत्नाने।’
“अ़ङ्का अ़क्तात फेक्वा पुवाङ्ऩङ। ओदा साङ्कोओ अ़ङाइवा खोन्कि अ़ऩङ सेप्तायुङ्सा?” मोचिआ “कैसरओ”नि अ़लोवा।
खाना आम्छायुङ्काङा सेङ्याङ्ओ साम्कालिन त़लेसुयुङ्सु, मोसाआ ख्रिस्त येसुदा त़मुओ साकोङ्छ़ङ्लाम्पा लेन्माओ निम्पाङ खाना ताया प़मा त़ऱ।
मो चारकातात अ़ह़ङ साक्स़ङ्चिओ अ़चुरादा अ़क्तात य़ङ ओवात्नि य़ङिन्वा अ़ङ्का एनुङ, “अ़क्लेन्ओ काचिलुङ्दा अ़क़ किलो छुमाचा, खोन्कि अ़क्लेन्ओ काचिलुङ्दा सुम्काकिलो छोङ। मेन आक्वा खोन्कि अङ्गुरा माङ्वा मान्लुक्दानुम।”