3 मोन्ग़रि हेरोद हाङ्आ ओ य़ङ एनुकि खो अ़न्नुनु मिन्राक्दा छुक्ता, खोन्कि खोएनान यरुसलेम्दाओ झारा म़नाचिछाङ मिन्राक्दा म़छुक्ता।
“यहुदिचिओ अ़चुहाङ म़लिसाओ अ़ऩङ्वा छा खादा म़युङ्याङ? आन्कान्का खोक्कोसोओ अ़चुसाङ्केन्मा बुसुहोन्या खाम्का, खोन्कि खोक्को ब़क्सि तान्युङ्सिन्का।”
खोन्किना खोसाआ झारा मुलो काब़क्पाचि खोन्कि अ़चुय़ङ्हुप काचिन्पाचि कोउचि, खोन्कि “ख्रिस्त खादा म़लिओ?”नि सेनुचि।
यरुसलेम, यरुसलेम, खाना निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचि त़सेरुचि खोन्कि खानाएदा छुत्तुङ्च़ङ्ओचि लुङ्ताक्आ त़कोउचि! देत्नि वामामाआ वाइछेत्चि अ़लाप्हुत्दा कोउचि, मोवात्निङा देम्कादु अ़ङ्का आम्छाचि कोप्माचिनि मिनाङ, मेन खाना त़छुन्ता।
खानानिन्आ च़क्चिदात्नि म़लियाङ्ओ ङेन्चि खोन्कि अ़थाह्तात्नि लिमा मुयाङ्ओ ङेन्चिओ य़ङ्खान्चि त़एनुम्च़म्हिदा मान्क़दानिन। खानुम, ओ झारा य़ङ्चि लिमाङादोत, मेन अ़लुक्मा तामा ना हान्छाङ युङ्याङ।
मोचि ओवात्नि पाराचि, “निनाम्हाङ्ओ अ़चुछा, खानानिन्आ आन्काच्याएदा दि त़लामुम्योम? आन्चुवाओ ग़रि मान्तालामाङ खानानिन्आ आन्काच्या ओदा दुखा प़सि त़तान ओ?”
मो म़नाचिओ चाअ़त्लो अ़चुमाइसुङ कारा, देकिनालो मो ह़वाङ्सा देत्नि येसु म़सुवादाओदाङ्का अ़खोन्तालोइसा खोवात्निङा निनाम्हाङ्आ झारा म़स़दाओ म़नाचि म़लासुखोन्तुलोइसुचि निकिना अ़चिन्ताङाचुचिन, खोन्कि खाअ़एत्ताङाचुचिन।