6 मेन साङ्आ अ़ङ्काएदा साकोङ्छ़ङ कामु, ओ अ़चुप्पोचिदाङ्का अ़क्छा हेवा मुमेत्तुनालो मोसोओ अ़पोत्दा अ़धिवा चाचेम्खालुङ क़ङ्माकि मो ग़ङ्याङ्ओ धियाङ्वामादा लुम्मादिमा नुलोक लिओ।
मेन मोचि आन्कान्एदाङ्का अ़चुमाइसुङ अ़कात्निन्ने निम्पाङ धियाङ्वामादा खाराकि ख़ङ्य़ धोन्ता, खोन्कि बुया त़लाउओ ङा बात्तु। मोसोओ अ़दो त़होङ्सुहिदा खाना अ़क्तात रुपाओ फेक्वा त़धिरु। मो खात्तुकि आम्को खोन्कि अ़ङ्को निम्पाङ मोचि प़चि।”
चाप्चेत्तानिन्चिन, खानानिन्आ ओ अ़चुप्पाचिदाङ्का अ़क्छाछाङ अ़काचि मात्द़ङ्ओनि मान्मित्दानुम्च़म। देकिनालो अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, निनाम्मादु मोचिओ अ़चुकाफाचि अ़धुन निनाम्मादुओ अ़ङ्पापाओ अ़चुबुदा म़युङ्याङ।
ओवात्निङा निनाम्मादु कायुङ आम्नुओ पापाओछाङ ओ अ़चुप्पाचिएदा अ़क्छाछाङ अ़लुक्निन्नेनि अ़चुमित्चिऩङ मुयाङ।
साङ्आ अ़ङ्ऩङ्दा अ़क्छा ओवाको छा लोउ, मोसाआ अ़ङ्का अ़लोक्ङा।
“साङ्आ अ़ङ्काएदा साकोङ्छ़ङ कामु ओ अ़चुप्पोचिदाङ्का अ़क्छा हेवा मुमेत्तुनालो मोसोओ अ़पोत्दा अ़धिवा चाचेम्खालुङ क़ङ्माकि धियाङ्वामादा वेन्मादिमा नुलोक लिओ।
खोन्किना खोसाआ सेनु, “हाङ्पो, खानानिन साङ ओ?” खोन्कि खोक्कोसाआ ऩलोवाङ, “अ़ङ्का येसु ओ, खोङा खाना दुखा त़प़ङु!
सा चामाआ, अङ्गुरा माङ्वा दुङ्माआ, माङ्लो खाक्कोछाङ चामायुआ आम्निछा धुङ्नालो मोचि मान्चादामा, मान्दुङ्दामाङा अ़नुवाक लि।