7 “आन्कान पेम्पाक मान्बात्दोम्ओसा खोक्को ओवात्नि म़य़ङ्याङ”नि य़ङ्सा खोचि अ़क्छा निएदा दुम्छ़न्मा अ़पुङ्सा।
येसुआ मोचि म़लोचि, “चाप्चाप्चाप्वा युङ्निन, फरिसि खोन्कि सदुकिचिओ खमिरादाङ्का चाप्चेत्तानिन्चिन।”
मेन येसुआ अ़सिन्ताकिना मोचि म़लोचि, “उन्नि ओन्ङा साकोङ्छ़ङ कामुचि ओ! आम्नुओ रादा पेम्पाक मात्द़ङ्ओ अ़तुक्वादा अ़क्छा निएदा देकि दुम त़छ़रिन्येन?
युहन्नाआ बप्तिस्मा प़मा पाङ खादाङ्का तोक्तु ओ? निनाम्हाङ्दाङ्का हे म़नादाङ्का?” मोचि अ़क्छा निएदा दुम म़छ़रा, खोन्कि म़य़ङा, “आन्कान निनाम्मादुङ्कानि य़ङिन्नालो ‘खोन्नालो खानानिन देकि साकोङ्छ़ङ मान्मुत़दोम?’नि खोसाआ म़सेन।
खोन्किना खोचिआ मो य़ङ अ़चुकोङ्दाङा अ़युङ्सा, मेन खोचि-खोचिएदा “स़मादामादाङ्का लामाखोन्मालोन्मानिओसो अ़तुप्माय़ङ दि ओ निकिना सेन्कासेन मुमा अ़पुङ्सा।”
मोचि खोचि-खोचिएदा हान्याङ्सा दुम्छ़राङाचिओ ग़रि येसु आप्पि अ़चुच़क्दा म़ताकि मोचिएनान अ़क्नि कोन्मा अ़पुङ्सा।
काखेङ्पाचिएदा “झारादाङ्का तोक्पो साङ लि?”निओ अ़तुक्वादा अ़क्छा निएदा दुम्तुमा अ़पुक्ता।
मेन पत्रुस्आ लो, “नुमाइ अ़नुनिन, हाङ्पो! देकिनालो अ़ङ्का देम्खाछाङ अ़सेङ्निनिन्ओ खोन्कि पोप्ताओ मान्चायुक्ङा।”