16 खोन्कि खोक्को साङ्ओ निकिना साङ्छाङ खामान्एत्दानुम्च़म्नि मोचि चाप्म़चेत्तुचि।
निनाम्हाङ्य़ङ खाकालु यसैयालाम्पा म़चेवाओ य़ङ तामालामा निम्पाङ ओवात्नि लिसाओ,
खोन्कि खोचि भ़ऱदुङ्का म़धान्तान्यान्चिन्हिदा येसुआ मोचि म़लोचि, “देम्खातारि म़नाओ अ़छा स़दाओदाङ्का अ़लानिन्खोन्निन्लोन्निन, मोन्तारि खानानिन्आ त़खाम्ओ य़ङ साङ्छाङ खामान्एत्दानुम्च़म।”
खोन्कि येसुआ मो अ़लोवा, “एनु खो, साङ्छाङ खामान्एत्दोचि! मेन खारा, खोन्कि आप्पि काब़क्पाएदा खाङ्मुसान्चिन, खोन्कि निनाम्हाङ्य़ङ खाकालु मोसाआ लोमाय़ङ्ओ छुक्दाम पाउ, खोन्कि म़नाचिओ निम्पाङ सालुम्स़ङ लिने।”
खोन्किना मोचि लासाखाखाचि। येसुआ मोचि चात्लो चाप्म़चेत्तुचि, “ओसोओ अ़तुक्वादा साङ्आछाङ अ़सिन्तुन्ने।”
येसु अ़चुकाखेङ्पाचिएनान धियाङ्वामाह्यात्नि म़खारा, खोन्कि गालिल्किना यहुदियायाङ्का अ़धिवाङ म़ना मुक्लाचिआ खोक्को अ़त़ङ्ता।
येसुआ “साङ्छाङ खामान्एत्दानुम्च़म”नि म़नाचि म़लोचि। मेन खोक्कोसाआ देम खामान्लुदानिन्नि म़लोचि, खोन्ङा च़लोक म़नाचिआ मोसोओ अ़तुक्वादा राक्एनान खाअ़लुसा।