13 हाङ्पाआ मो मेन्मित्मा अ़खाकि खोक्कोसोओ अ़चुसोम्तुआ। खोन्कि खोक्कोसाआ मो अ़लोवा, “खाना मान्खाप्दा!”
“अ़ङ्का ओ म़ना मुक्लाचि अ़ङ्का ब़द्धे सोमातुक्तुङ्च़ङ, देकिनालो ओचि अ़ङ्काएनान म़युङ्याङ्ओ आय़ सुम्कालेन लिसायुङ्सा, खोन्कि ओचिएदा अ़चुचामायु दित्छाङ मात्द़ङ।
खोन्किना हाङ्पाआ नि सत्तरिकापाङ म़छेन्तुचिकि खोक्को खात्मा म़मुवाङाओ झारा सहरा खोन्कि तेन्दा खोक्कोएदाङ्का बुया मोचि ह़-ह़वाङ म़छुत्तुचि।
येसु अ़क्दु अ़क्तेप्दा याम़माराङा। मोन्ग़रि खोक्को याम़माराचिआकि अ़चुकाखेङ्पाचिदाङ्का अ़क्छाआ खोक्को अ़लोवा, “हाङ्पो, युहन्नाआ अ़काखेङ्पाचि चिन्तुचिवात्नि आन्कान्काछाङ यामात्मा चिन्नि।”
मेन हाङ्पाआ मो अ़लोवा, “खानानिन फरिसिचि फाङ्लान बुङ्खालिप्पा ना त़प़न्तुम, मेन आम्नुओ कोङ्हुत्या च़क्ख़य़ खोन्कि अ़त्लोआ भेप्तुयुङ्सु।
खोन्कि हाङ्पाआ म़लासुलोचि, “सोम्कुवा मुमाय़ङ खोन्कि खारु कातोक खिम काचि काखाङ साङ ओ? खोसोओ अ़हाङ्पाआ नि अ़हारुक्चि खोसोओ अ़छुक्दा अ़पाक्कि मोचिआ चामादोत्ओ ग़रिदा मोचिओ अ़चुचामा, दुङ्मायु काप़ अ़मु।
मेन हाङ्पाआ य़ङ अ़लासाकि मो बुसुवा अ़लोवा, “खानानिन कोङ्क़त्वाचि ओ! खानानिन झारासा सावातोम्खा-लेन्दा बोयोङ माङ्नालो गधा अ़चुछुम्खादाङ्का त़हुरुम्च़म्कि चाक्वा दुङ्सि त़खात्तिमिन्चिन कि?
छाम्माय़ङ्चिआ हाङ्पा अ़लोवा, “आन्काओ साकोङ्छ़ङ पोन्निप़नि!”
खोन्कि हाङ्पाआ म़लासुलोचि, “खानानिन्एदा प़सैओ अ़ल़वा ओन्को आम्नुओ साकोङ्छ़ङ याक्याङ्नालो खानानिन ओ खेत्लाङ्बेतिताङ ‘खाना धेलान्चिन्कि धियाङ्वामादा लित्तान्चिन!’नि त़लोम्नालो मो काङ।
खोन्कि हाङ्पाआ म़लोचि, “ओ अ़अ़त्पा छ़ङ्काछेन दे य़ङा, त़एनुम?
मेन जखायस पुवालोन्ताकि हाङ्पा लो, “हाङ्पो, खानुम! अ़ङ्का अ़ङ्चासुम, छेन्बिओ अ़क्धाङ मान्तोक्कादाचि प़ङ्च़ङ खोन्कि म़नाचिदाङ्का दियाकोनुछाङ सामाचि च़न्तुङ्युङ्सुङ्च़ङ्नालो अ़ङ्का मोसोओ चारकास़रो लासुङ्प़ङ्च़ङ।”
खोन्किना हाङ्पाआ म़हुसान्चिन्कि पत्रुस होन्नि अ़चोआ। “आय़ अ़खाखुत वापापा ओक्मा बुया खाना अ़ङ्का सुम्कादुतारि ऩङात़छित्ङा”निकिना हाङ्पाआ म़य़ङाओ य़ङ पत्रुस्आ मित्तुतोक्तु।
मेन मोचि एप्माहुत्दा म़वाङाहिदा हाङ्पा येसुओ अ़चुस़पोक मान्धित्अ़दा।
खोन्कि मो एघारकापाङ काखेङ्पाचिआ मो ह़वाङ ओवात्नि म़लोचि, “हाङ्पा अ़नुछ्याङा म़खोन्तालोन्तायुङ्सा, खोन्कि सिमोन्एदा खाङ म़मुसान्चिन।”
येसु सहराओ अ़लाप्तिखोप्दा म़तादिसाहिदा म़नाचिआ अ़क्छा सुवादाओ म़ना अ़खुयाकि म़लोन्ताङा। सुवादाओ म़ना अ़क्छा मेन्मित्माओ अ़क्छा ओन्ङा ओ दुवाछा अ़छा ओ। मो मेन्मित्माएनान सहरादाओ ब़द्धे म़नाचिछाङ म़याआङा।
खोन्कि येसु बुया म़खाराकि स़पोक अ़खुयाङाओ दोङ्लोङ्स़ङ अ़नोप्ता। खोन्कि काखुन्चि चोप्नि म़एवादिसा। खोन्कि येसु म़य़ङा, “सावाछा, अ़ङ्का लोनाङ्ना, पुवालोन्ता!”
खोन्कि युहन्नाआ अ़काखेङ्चिएदाओ ह़वाङ बुत्तुचिकि हाङ्पाएदा सेन्सि खाइसुचि, “दि काता खानानिन्ङा ओ हे, आन्कान्का नि हुङुम्का ओ?”
मेत्छाछा छा सुवादाओसा झाराकापाङ ओत्ओत्ओत्वा खाप्याङ्सा सोखा म़मुवाङा। मेन येसुआ मोचि म़लोचि, “मान्खाप्दानिन, मो ना मान्स़दायुक, इम्सादा ओन्ङा ओ।”
माय़ङ हाङ्पाओ अ़चुलाङ्दा अ़लुङ छ़साङाओ आक्वाआ थोक्तुकि अ़ताङ्मुवाआ कात़क ओक्को मरियम्ङा ओ। मोसोओ अ़निछा लाजरस तुआङा।
ओ ह़वाङ अ़नाचिआ ओवाको य़ङ्खान येसु अ़छोक्ताचु, “हाङ्पो, साङ खानानिन्आ सोमात़तुक्तुम्योम, खो तुक्याङ।”
खोचिआ मो अ़लोवाचु, “मेत्छामा, देकि त़खाप्याङ?” मोसाआ खोचि लोचि, “खोचिआ अ़ङ्हाङ्पाओ अ़चुस़पोक अ़खात्ता, खोन्कि खोक्को खादा अ़युङ्सायुङ्सा, अ़ङ्का अ़सिन्ऩङ।”
येसुआ मो अ़सेना, “मेत्छामा, खाना देकि त़खाप्याङ? खाना साङ त़लामुङु ओ?” मोसाआ खो स़ङ्सिबात्बुङ काखाङ्नि मित्तुकिना लो, “उवा, खानानिन्आ खोक्को ओदाङ्का त़खात्तुम्ओनालो खादा त़युङ्सुम्युङ्सुम अ़ङ्का लोवाङ्ऩङ, खोन्कि अ़ङ्का खोक्को खात्तुङ।”
युहन्नादाङ्का येसुआ ब़द्धे काखेङ्चि म़मुङुचि खोन्कि बप्तिस्मा म़प़ङुचिनि फरिसिचिआ अ़एना।
काखाप्चि मान्खाप्कादाचिवात्नि अ़चुऩङाकानुचि अ़चुऩङामान्नुकादाचिवात्नि म़युङ्ने, खोन्कि दि-दि काखित्चि, खोचिएदा दित्छाङ मात्द़ङ्वात्नि म़युङ्ने।
ब़ब़, नाना खोन्कि निछाचि ओ, म़सुवादाओचिओ अ़चुतुक्वादा खानानिन मान्सिन्कादा त़लिसिन्ओ आन्कान्का अ़मिनिमिन्का, माङ्लो अ़चुतामित्मा मान्द़ङ्ओ म़नाचिवात्नि खानानिन सोखा मुमा अ़दोत्निन।
खोन्ओसा खोक्को सोमाकातुक खोन्कि सोम्कुवा मुमायु मुलो काब़क्पा म़लिसाकि निनाम्हाङ अ़ब़क्ने निकिना झारा य़ङ्चिदा अ़चुनिछाचिवात्नि लिमादोरा। मोवात्नि म़लिसाकिना खोक्को म़नाचिओ अ़चुहेवाचि लेत्मा हेन्खोक्वा काप़ म़लिसा।
आन्काओ मुलो काब़क्पा आन्माऱदामाचिदा सोमामान्तुक्कादा ऩमुनिनिन। मेन आन्कान्वात्नि खोक्को झारा य़ङ्दा हेवादा धान्मा अ़लाप्ताहिदाछाङ खोक्को हेवादा मान्धान्दान्चिन।