29 खोन्कि लेबिआ अ़खिम्दा येसुओ निम्पाङ अ़धिवो खाबाचा पाआ। मोदा ब़द्धे दाम्दु कालात्चि खोन्कि नि ब़द्धे म़नाचिछाङ खोक्कोएनान अ़क्नि म़चाङा।
म़नाओ अ़छा चासा खोन्कि दुङ्सा ता, खोन्ओसा मोचि म़य़ङ्याङ, ‘खानुम, ओ म़ना ना बुक्ध़राक, खाबात सेत्चावा, दाम्दु कालात्चि खोन्कि हेवामिचिओ अ़चुयावा!’ मेन निनाम्हाङ्ओ अ़चुखारुदाङ्का चिन्माय़ङ य़ङ खोक्कोसोओ अ़चुकाचिचिलाम्पा अ़छ़ङ कान।”
खानानिन सोमाकातुक्चि ओन्ङा सोमात़तुक्तुम्च़म्नालो खानानिन्आ दिसु सिरिफा त़तोक्तुम कि? दाम्दु कालात्चिछाङ मोवात्नि ना म़च़!
येसु मत्तिओ अ़खिम्दा चा म़चाङाहिदा ब़द्धे दाम्दु कालात्चि खोन्कि हेवामिचि खोक्को खोन्कि अ़चुकाखेङ्पाचि अ़क्नि म़चाङा।
येसु मोदाङ्का म़खाराङाहिदा मत्ति अ़ऩङ मुवाङाओ अ़क्छा म़ना दाम्दु लात्खादा युङाङाओ अ़खा, खोन्कि येसुआ खो अ़लोवा, “अ़ङ्का त़ङ्ताङ।” खोन्कि खो पुवालोन्ता खोन्कि खोक्को त़ङ्तु।
खोन्कि येसु लेबिओ अ़खिम्दा चा म़चाङाहिदा ब़द्धे दाम्दु कालात्चि खोन्कि हेवामिचि खोक्को खोन्कि अ़चुकाखेङ्चि अ़क्नि म़चाङा। देकिनालो खोक्को कात़ङ्चिदा मोवाको ब़द्धे दाम्दु कालात्चि खोन्कि हेवामिचिङा म़याआङा।
अ़क लेन दाम्दु कालात्पाचि खोन्कि नि हेवामिचि ब़द्धेकापाङ येसुओ अ़चुय़ङ एन्सि खोक्कोसोओ अ़चुच़क्दात्नि म़ताङा।
येसुओ निम्पाङ मो तेन्दा अ़नाम्प़क्ओ अ़धिवा चा म़कुक्ता। मार्थाआ ब़रुचि, खोन्किना लाजरस येसुएनान चासि म़नालान्चिन््कि कायुङ्चिएदाओ अ़क्छा याआङा।
साकोङ्छ़ङ मान्मुकादाचिएदाङ्का अ़क्छाआ खानानिन चा-चासि ऩबुत्तिन्हिदा खानानिन खात्मा त़स़न्नालो खारानिन, मेन आम्नुओ बुदा दि ऩयुक्तिन, छेन्खातायाओ निम्पाङ दित्छाङ मान्सेन्माङ चानुम।