22 हान आन्कान्का लोनि, आन्कान्का रोमि तोक्पोहाङ कैसरएदा दाम्दु छोन्मामोसाओ अ़य़ङ्हुप्आ अ़प़न्का हे अ़प़न्मिन्का?”
खोसाआ लासुलो, “उवा, अ़छोन।” पत्रुस खिम्हुत्दा वाङा खोन्कि येसुआ खो बुया अ़लोवा, “सिमोन, खाना देत्नि त़मिन्याङ? हेन्खामादाओ हाङ्चिआ दाम्दु साङ्दाङ्का अ़कोप? अ़चुछाचिदाङ्का हे निचिदाङ्का?”
खोन्किना खाकासुक्चिआ येसु अ़सेना, “काचिन्पो, आन्कान्का सिन्तुम्योम्का, खानानिन अ़छ़ङ त़चेविन खोन्कि त़चिन्तुम्च़म, खोन्कि खानानिन साङ्लिप्पाछाङ त़वाङिमिन, मेन खानानिन निनाम्हाङ्ओ अ़चुलाम अ़छ़ङ खात़चिन्तिन।
मेन येसुआ मोचिओ अ़चुचाप्चा मिन्मा अ़सिन्ताकि मोचि म़लोचि,
मोचिआ खोक्को ओवात्नि ह़त्मा अ़पुक्ता: “ओ म़नाआ ना आन्काओ रावाचि थेम्माखान्मा मुङुचिओ आन्कान्का धिरुम्का। तोक्पोहाङ कैसर छोत्मादोत्ओ दाम्दुछाङ मान्छोन्दानुम्नि ओसाआ अ़लोन्येन्का, खो ‘ख्रिस्तनिओ हाङ’नि लोनानान्चिन।”
खोन्किना आदेङ रोमि हाङ्काचि कामुआ म़नाचि खिप्मेतुङुचिओ ग़रिदा गालिल्दाओ यहुदानिओ म़ना खाङ्मुसान्चिन। खोन्कि ब़द्धे म़नाचिआ खो अ़त़ङ्ता, मेन मोछाङ अ़सेरा, खोन्कि खो कात़ङ्चि म़रिसाखारा।
छोन्मादोत्ओ झारा छोरानुम्च़म। दाम्दु छोन्मादोत्ओदा दाम्दु, नि अ़लुङ्चि छोन्मादोत्ओदा नि अ़लुङ्चि छोरानुम्च़म, सायामेत्मा दोत्ओचि साया मेत्तानुम्च़म खोन्कि साऩङ्वा मेत्मा दोत्ओचि साऩङ्वा मेत्तानुम्च़म।