34 मोचिआ अ़लासालोवाचु, “हाङ्पा ओ दोत्याङ।”
मोचिआ गधा छा अ़हुराङाचुहिदा मो गधा छाओ अ़हाङ्पाआ मोचि सेनुचि, “खानाचिआ ओ गधा छा देकि त़हुत्चुङ्चु?”
मोचिआ मो गधा छा येसुएदा अ़ताराचु, खोन्कि मोसोओ अ़दुङ्दु अ़चुतित्चि अ़थ़क्तापुवा, खोन्कि येसु मोसोओ अ़दुङ्दा युङ्अ़मेत्ता।
साम्कालिन सोज्जे अ़लिनिन। साङ्एदा निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ ता, निनाम्हाङ मोचि ‘माङ्चि’नि म़लोचिनालो,
ओ य़ङ्चिओ अ़तुप्य़ङ खोक्कोसोओ अ़चुकाखेङ्पाचिआ बुया मान्तुप्अ़दा। मेन निनाम्हाङ्आ येसु साऩङ्वा अ़मेत्ताचिआकि ओन्ङा ओ य़ङ खोक्कोसोओ अ़चुतुक्वादा छाप्ताओ खोन्कि ओ काचि खोक्कोसोओ निम्पाङ मोचि आप्पिआ अ़मुवाओ निकिना अ़सिन्ता।
देकिनालो आन्हाङ्पा येसु ख्रिस्तओ अ़चुसोमातुक्मा खानानिन त़सिन्तुम्योम। खोक्को कातोक म़मुवाङानुछाङ आम्नुओ निम्पाङ खोक्को मान्तोक्कादा म़लिसा, खोन्ओसा खोक्कोसोओ अ़मान्तोक्दामादाङ्का खानानिन कातोक लिमा रुवानिन।