22 मोसोओ अ़हाङ्पाआ अ़हारुक लासुलो, ‘आम्य़ङ्आङा अ़ङ्का खाना छ़ङ्छेन्ना, खाना अ़अ़त्पा हारुक! दि मान्युङ्ङा, मो कालाम, खोन्कि दि मान्वेत्दोङ, मो काहेक अ़ङ्का अ़ऱन्मिन्ओ म़नानि त़मित्ङाङा?
देकिनालो आम्य़ङ्चिआ खाना छ़ङ ऩछेन, खाना मान्फिकादा हे काफि त़मुयाङ।”
खोसाआ मो सेनु, ‘यावा, सायाकाम्खा तित मान्हुम्माङ खाना देत्नि ओदा त़वाङा?’ मो म़ना देत्छाङ य़ङ्मा मान्ऱ।
देकिनालो खानानिन अ़ऱन्मिन्ओ म़ना त़याइन्येन। खोन्ओसा खानानिन्दाङ्का अ़ङ्क़माकारा। दि मान्युङ्त़दोम, मो खानानिन त़लामुम। दि मान्वेत्त़दोम, मो त़हेक्तुम।’
खोन्नालो देकि अ़ङ्फेक्वा छेन्बि युङ्खादा मान्युङ्त़दो? खाना मोवात्नि त़मुओ खाङ्दे अ़ङ्का लासाङ्ताङ्हिदा अ़ङ्फेक्वा अ़तेप्माएनान लासुङ तोक्तुङ्ओ।’
हान आन्कान सिन्तुम्योम, देत्नि य़ङ्हुप य़ङ्याङ, ओसाआ य़ङ्हुप्दा कायुङ्चि लोचि, खोन्ओसा झारा दोचि वाइवेत म़युङ्ने खोन्कि हेन्खामादाओ झारा म़नाचि निनाम्हाङ्आ अ़चुछ़ङ म़छेन्तुचि।