39 बुया लाम कातित्चिआ खो “वाइवेत युङा!”नि अ़रेन्ता। मेन खो अ़क्चित च़लोक पारा, “दाउद्ओ अ़चुछा, अ़ङ्का सोमातुक्नि!”
दोरानुम खोन्किना खानानिन्आ त़तोक्तुम, लामानुम खोन्कि खानानिन्आ त़धिरुम, मोआनुम खोन्कि आम्नुओ निम्पाङ लाप्तिखोप होत।
येसुआ मोचि म़लोचि, “देम्छाङ साकोङ्छ़ङ मान्मुकादाचि ओ, खानानिन देकि त़क़सिन्येन?” खोन्किना येसु म़पुवालोन्ताकि खोक्कोसाआ कुह़क्मा खोन्कि धियाङ्वामा म़रेन्तुचि खोन्कि मोन्ग़रिङा सेम्ताखारा।
येसु मोदाङ्का म़खाराङाहिदा ह़वाङ दोप्म़क्चिआ, “दाउद्ओ अ़छा, आन्काच्या सोमातुक्नि!”नि य़ङ्याङ्सा खोक्को अ़त़ङ्ताचु।
अ़चाअ़त्मादा त़छुक्तिन, खानानिन य़ङ्हुप काचिन्पाचि ओ! देकिनालो खानानिन्आ तायाओ अ़होत्खा त़ङाप्तुम्खात्तुम्च़म्कि खानानिन आप्पिछाङ मान्वाङ्त़दान, खोन्कि नि कावाङ्चिछाङ त़छेक्तुम्च़म।”
अ़चुकाखेङ्पाचि अ़धुन याम़मात्युङ्ने खोन्कि अ़चुमिन्मा अ़स़निन्ने निकिना येसुआ मोचि अ़क्तात दोय़ङ्ला खाम़एत्तुचि।
अ़क लेन म़नाचिआ अ़चुप्पो छाचि येसुआ म़नोप्तुचिकि आसिखा म़प़चिने निकिना खोक्कोएदा म़तारुचि, मेन ओ अ़खाकि अ़चुकाखेङ्पाचिआ मोचि म़रेन्तुचि।
खोन्कि मो दोप्म़क्आ पात्याङ्सा लो, “दाउद्ओ अ़चुछा येसु, अ़ङ्का सोमातुक्नि!”
येसु म़एवादिसा, खोन्कि “मो म़ना अ़ङ्काएदा बात्तानुम”नि अ़चुकाखेङ्पाचि म़लोचि। मो म़ना येसुओ अ़चुच़क्दा ता, खोन्कि येसुआ अ़सेना,
खोन्कि मुक्लादाओ खा-खाक्को फरिसिचिआ येसु अ़लोवा, “काचिन्पो, आम्नुओ काखेङ्चि रेन्तानुम्च़म।”
येसु म़चेवाङाहिदाङा यावायोक्खिम्दाओ बुसुवा याइरस्ओ अ़खिम्दाङ्का अ़क्छा म़ना ताकि खो लो, “आम्नुओ मेत्छाछा छा ना सुवादाचिआ! हान काचिन्पा दुखा मान्प़दानुम।”
ओ अ़ङ्काएदाङ्का माङ्खात्ने निकिना अ़ङ्का सुम्कादु हाङ्पा लोङ।