21 मो म़नाआ येसु लासुलो, “ओ झारा य़ङ्चि ना अ़ङ्का अ़ङ्सावाछादाङ्काङा मुङ्युङ्सुङ्च़ङ।”
मेन अ़कुम्पाछाआ अ़पा ओवात्नि लो, ‘खानुम! ओन्कादोङ्तारि अ़ङ्का आम्नुओ निकि काचि मुङाङा खोन्कि खानानिन्आ त़लोनिओ झारा य़ङ्चि मुङ्युङ्सुङ्च़ङ। मेन खानानिन्आ अ़ङ्का देम्खाछाङ अ़ङ्यावाचिएनान खाबाचा चामा अ़क्तात मेनेत्छाछाङ मान्प़त़दानि।
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, मोवात्निङा हेवादाङ्का लामा अ़दोत्निन्ओ उनान्सयेकापाङ साम्योक्मिचिएदाङ्का हेवादाङ्का काला अ़क्छा हेवामिओ निकि निनाम्मादु झारासोओ ब़द्धे अ़चुऩङानु।”
खाना निनाम्हाङ्आ लोमाय़ङ य़ङ्चि ना त़सिन्तुङुचि, ‘ताङ्लान अ़मुन्मिन, म़ना अ़सेरिमिन, अ़ख़सिमिन, सोज्जेओ सालुम्स़ङ अ़प़न्मिन, खोन्कि आम्मामा खोन्कि आम्पापाचि साया मेत्तुचि।’”
ओ अ़एनाकि येसुआ मो म़ना अ़लोवा, “हान्छाङ खाना अ़क्तात काचि मुमादोत। खानाएदा म़युङ्याङ्ओ झारा सामाचि इनुचिकि मान्तोक्कादाचि हात्तुचि, खोन्कि खाना निनाम्मादु चासुम्छेन्बि त़तोक्तु, खोन्किना बानाकि अ़ङ्का त़ङ्ताङ।”
राक्ओ अ़तुक्वादाओनालो साम्भुङ दुखाकाप, साम्योक्मिओ अ़तुक्वादाओनालो य़ङ्हुप्वात्नि लाहि मात्द़ङ्ओ अ़ङ्का मुवाङ्याङ।