3 खिम काचि काखाङ्पा आप्पि मिना, ‘अ़ङ्हाङ्पाआ अ़ङ्का काचिदाङ्का अ़लोन्ङाङा। हान अ़ङ्का दे च़ङा? व़क धोक्माछाङ अ़ङ्सावा मात्द़ङ, दोत्माचामाछाङ अ़ङ्लेजो कात।
अ़नाम्प़क लिसाकिना अङ्गुराखाओ अ़हाङ्पाआ अ़काचि काखाङ लो, ‘काचि कामुचि बुत्तुचिकि आदेङ काताचिदाङ्का बुया काताचितारि अ़चुकाचिलुङ्चि प़चि।’
खोन्कि येसु अ़चुकाखेङ्पाचिएनान यरिहो सहरादा म़ताला। मो सहरा अ़छिरादाकि अ़धिवो म़ना मुक्लाएनान म़खाराङाहिदा लाम च़क्दा तिमैओ अ़छा बारतिमै अ़ऩङ मुवाङाओ अ़क्छा दोप्म़क चाकादोत युङाङा।
खोन्कि मो कातोक म़नाआ अ़मिन्मादा मिन्मा पुङ्सु, ‘अ़ङ्चासुम युङ्खा अ़ङ्काएदा मात्द़ङ। हान अ़ङ्का दे च़ङा?’
खोन्ओसा कातोक म़नाआ अ़खिम काचि काखाङ्पा बुत्तुकि लो, ‘आम्तुक्वादा अ़ङ्का ओ दि एनुङ्योङ? खाना त़खाङुओ काचिओ छाप्मायुङ्माय़ङ्चि लासाङ्पुवाङ। देकिनालो हान्दाङ्का खाना अ़ङ्खिम्दा ओ काचि मुमा त़खान्नान।’
खोन्कि मोसोओ अ़खिम्ओ अ़लाप्तिखोप्दा अ़क्छा लाजरस अ़ऩङ मुवाङाओ मान्तोक्कादा म़ना अ़ताराकि अ़युङ्सापुवाङा। मो लाजरस्ओ अ़याम झारा खोवाआ भेप्तुखात्तुयुङ्सु।
अ़क लेन मो मान्तोक्कादा म़ना सुवादा, खोन्कि निनाम्हाङ काफाचिआ मो अ़खुयाखात्ताकि अब्राहाम्ओ अ़च़क्दा अ़युङ्सा। मो कातोक म़नाछाङ सुवादाकि म़नाचिआ अ़खुम्ता।
अ़ङ्काचि माखात्नुछाङ म़नाचिआ अ़ङ्का अ़चुखिम्चिदात्नि ऩबुत्ङाने निकिना दे च़मादोत अ़ङ्का सिन्तुङ।’
मो छ़ङ्काछेन थोरेत्तारिना छुन्ता। मेन आदेङ मोसाआ अ़मिन्मादा आप्पि मित्तु, ‘अ़ङ्का निनाम्हाङ अ़कित्ऩङ, म़नाओ अ़छा साया अ़मेत्ऩङ।
मोसोओ अ़तेन्पाङ्चि खोन्किना मो बुया चादोराङाओ काखाङ्चिआ म़य़ङा, “युङाकि चाकादोत म़नाओङा माआङ?”
अ़माआ तोक्तुओ ग़रिदाङ्काङा अ़क्छा पेसोला म़ना युङाङा, खो अ़लेन्खिन्तुम अ़म़नाचिआ अ़खुयाताराकि खान्नुओनि अ़लोवाङाओ निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्ओ अ़वाङ्खा लाम्दा निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्दा कावाङ म़नाचिएदा फेक्वा दोत्ने निकिना अ़युङ्सादाङा।
हान पुवालोन्ताकि सहरादा खारा, खोन्कि खाना दि मुमादोत, मोदा खाना खाऩएत।”
मेन आम्नुओ रादा देम्कापाङ कासोचि म़युङ्याङ्नि आन्कान्का एनुम्योम्का। मोचि काचि मुमा अ़चुऩङाछित, खोन्कि नि म़नाचिओ अ़चुकाचिदा सोज्जे छुक अ़पाक।