17 मोसोओ अ़खारु छेक्ताकि मो य़ङा, ‘अ़ङ्पाओ अ़काफाचि देम्कापाङ्साआ ब़द्धे अ़चाकिछाङ अ़हेन! मेन अ़ङ्का ओदा सास़ङाकि स़मादामा मुङाङा!
खोन्कि भाक्आ चाओ स़ङ्सिवानुछाङ चामा तोक्तुदे खोसोओ अ़ऩङानुवाओ। मेन साङ्आछाङ मो दित्छाङ मान्प़अ़दाङा।
मो कातोक म़ना सित्म़ङ्चि दुखा तोक्खादा खारा। मोदा चाअ़त्लो दुखा तोक्याङ्सा धात्नि खा-खाइसुहिदा अ़थादु अब्राहाम खोन्कि खोसोओ अ़च़क्दा युङाङाओ लाजरस खा।
खोन्कि म़नाचि दे लिसा निकिना खाङ्सि म़खारा। मोचि येसु म़युङाङाओदा म़तालाहिदा मोचिआ मो म़नाएदाङ्का चाकावालावा लोन्ताखारायुङ्साओ अ़खा। मोन्ग़रि मो नुवाकिना तित हुम्साकि येसुओ अ़चुबुदा युङाङाओ अ़खा, खोन्किना मोचि झारासोओ अ़चुक़माकारा।
खोन्किना आदेङ्माङ पत्रुस्आ सिन्तुकि य़ङा, “हान ए अ़नुछ्या अ़ङ्का सिन्तुङ, हाङ्पाआ अ़चुकाफा अ़य़साकि हेरोद हाङ्ओ अ़छुक्दाङ्का खोन्कि यहुदिचिआ देत्नि मुमानि ऩमित्ताङ्याङ्ओ, मो झारादाङ्का अ़ङ्का ऩरात्ताङ।”
पत्रुस य़ङाओ य़ङ म़नाचिआ अ़एनाकिना अ़चुसाकोङ्वा अ़न्नुनु चाअ़त्सा, खोन्किना मोचिआ पत्रुस खोन्कि नि छाम्माय़ङ्चि म़सेनुचि, “ब़ब़-निछाचि ओ, खोन्नालो आन्कान्का दे च़मादोत?”
खाक्को य़ङ नुलोक दात, मोङा साम ओ। खोन्ओसा साम्कालिन ओवात्नि य़ङ्याङ: “दुखुप्दा त़छुक्ता ओ, थिन्ता। खोन्कि त़सुवादाओदाङ्का पुवालोन्ता, खोन्कि ख्रिस्तआ खाना साम ऩप़।”