47 खोन्कि अ़हाङ्पाओ अ़मिन्मा सिन्तुकिछाङ मान्चुम्दान्चिन्ओ माङ्नालो अ़हाङ्पाओ अ़मिन्मावात्नि मान्च़कादा अ़हारुक्आ च़लोक य़हुप धिरु।
पत्रुस्आ सेनु, “हाङ्पो, दि ओ दोय़ङ्ला आन्काओ निकि ओन्ङा खात़एत्निङ्निओ हे नि झारासोओ निकि?”
मो हारुक्ओ अ़हाङ्पा अ़हारुक्आ अ़मित्तुन्योन्ओ लेन, खोन्कि अ़सिन्तुन्योन्ओ ग़रिदा तादि खोन्कि मो चाअ़त्लो दन्दा प़, खोन्कि साकोङ्छ़ङ मान्मुकादाचि युङ्खादा खो अ़युङ।
अ़ङ्का ऩङाकाछित खोन्कि अ़ङ्य़ङ मान्लोक्कादाओ निम्पाङ अ़क्छा छ़ङ्काछेन म़युङ्याङ। खाक्को य़ङ अ़ङ्का चेउङ मो य़ङ्आङा आदेङ्ओ लेन्दा मोसोओ अ़छ़ङ छेन्तु।
येसुआ अ़लासालोवा, “खानानिन्आ धानाङ्का मान्तोक्त़दोम्ओदे अ़ङ्काएदा आम्नुओ पाङ दित्छाङ मान्लिओ। खोन्ओसा अ़ङ्का आम्नुओ छुक्दा कापाक प़ तोक्पो हेवामि ओ।”
येसुआ मोचि म़लासुलोचि, “खानानिन दोप्म़क्चि ओनालो हेवाओ लाहिदा मान्छुक्त़दान्ओ, मेन खानानिन ‘आन्कान्का खा-खान्का’नि त़य़ङिन, खोन्ओसा आम्नुओ हेवा युङ्याक।”
म़नाचिआ निनाम्हाङ मान्सिन्माङ बुया अ़मुवाओ काचिदा अ़चुम़क अ़सिप्ता। मेन हान खोक्कोसाआ झारादात्निओ झारा म़नाचि अ़चुहेवादाङ्का म़लानेनि म़य़ङ्याङ।
खोन्ओसा साङ नुलोक च़मा लेकिछाङ अ़च़निन, खो हेवा मु।