29 खोन्ओसा दि चामा दि दुङ्मा निकिना खानानिन मान्लाम्युङ्दानिन, खोन्कि मो य़ङ्चिओ अ़चुतुक्वादा मिन्राक्छाङ मान्मुयुङ्दानिन।
खोन्ओसा ‘आन्कान दि चामा?’ ‘आन्कान दि दुङ्मा?’ ‘आन्कान दि हुम्मा?’निकिना मो य़ङ्चिओ अ़चुतुक्वादा मिन्राक मान्मुदानिन।
खोन्कि खोक्कोसाआ अ़चुकाखेङ्पाचि म़लोचि, “खोन्ओसा अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, ह़ङ्म़ङ्ओ निम्पाङ दि चामा माङ्लो पोक्ओ निकिना दि हुम्मा निम्पाङ मिन्राक मान्मुदानिन।
खोन्ओसा खानानिन ओवाको अ़चुप्पो काचिछाङ मुमा त़ऱन्मिन्नालो नि य़ङ्ओ अ़तुक्वादा देकि मिन्राक त़मुन्येन?
देकिनालो हेन्खामादाओ निनाम्हाङ मान्सिन्कादाचिआ ओ झारा सामाचि म़लामुचि। मेन आम्नुओ पापाआ खानानिन ओवाको झारा सामाचि दोत्याङ निकिना अ़सिन्याङ।
येसुआ मोचि म़सेनुचि, “अ़ङ्का खानानिन दोन्दि, बेखा, नि फेङ्ता मात्द़ङ नुय़ङ्खान खाएत्सि खान्नानिन्हिदा दिसाआ खानानिन मान्लात्त़दान?” मोचि म़य़ङा, “माआङ, अ़लात्तिन्का।”