7 खोन्किना मोसाआ खिम्हुत्याङ्का लो, ‘अ़ङ्नाप्मा मान्कान्दाङ। लाप्तिखोप खोप्ताचिआयुङ्सा, खोन्कि अ़ङ्छाचि अ़ङ्काएनान इम्खादा म़याक्याङ। अ़ङ्का थिन्ङाकि खाना दित्छाङ प़मा अ़ऱनान।’
मोचि आक्वा खित्सि म़खाराहिदा सायाकाकाम्पा म़तादिसा, खोन्कि म़चुम्सान्चिन्ओचि खोक्कोएनान सायाकाम्खा खाबाचादा खिम्हुत्या म़वाङा, खोन्कि लाप्तिखोप खोप्ता।
देकिनालो अ़क्छा अ़ङ्यावा कोन्खादाङ्का तादिसायुङ्सा, खोन्कि खो चामा प़मा अ़ङ्काएदा दित्छाङ मात्द़ङ।’
अ़ङ्का खानानिन लोनानिन, मो अ़यावाओसा ओन्ङा ना पुक्लोन्कि पेम्पाक अ़प़न ओन्दे, मेन अ़यावाआ दोरुओ दोरुओसाआ खो पुक्लोन्कि दोत्याङ्ओओन मो पेम्पाक प़।
खिम्हाङ्पा पुक्लोन्कि लाप्तिखोप छेक्तुचिउनालो खानानिन बुङ्खाया त़एविन्कि लाप्तिखोप मोक्याङ्सा, ‘हाङ्पो, आन्कान्का लाप्तिखोप होत्निप़नि!’नि य़ङ्मा त़पुङ्सुम। खोन्किना खोसाआ ऩलासिन्लोन, ‘खानानिन खादाङ्का त़तान्ओ, खानानिन साङ्चि ओ अ़ङ्का अ़सिन्नानिमिन।’
खोन्कि येसु मोचिएनान म़खारा। कप्तानाओ अ़खिम च़क्दा म़तालाहिदा कप्तानाआ अ़यावाचि खाइसुचिकि ओवात्नि लोमेत्तुचि, “हाङ्पो, दुखा मान्मुदानिन। अ़ङ्का अ़ङ्खिम्दा खानानिन वाक्मा अ़खान्ङाओ अ़ङ्का अ़मुऩङ्ऩङ।
हान्दाङ्का साङ्आछाङ अ़ङ्का दुखा ऩप़ऩङ्ने, देकिनालो अ़ङ्पोक्दा येसुओ अ़चुथुपिचि अ़ङ्का खुयुङ्योङ्च़ङ।