40 खामान्सिन म़नाचि ओ! साङ्आ बुङ्खालिप्पा अ़मुया, खोक्कोसाआङा अ़कोङ्लिप्पाछाङ अ़मुयाओ माआङ कि?
खानानिन खामान्सिन खोन्कि दोप्म़क्चि ओ! खाक्को अ़धिवा ओ? हाराक्वादाङ्का मो हाराक्वा सेङ्खा निनाम्हाङ ब़क्खाखिम अ़धिवा माआङ?
दोप्म़क फरिसिचि ओ! बुया लाङ्चोक्खुङ खोन्कि फाङ्लान्ओ अ़कोङ्लिप्पा प़न्तानुम, खोन्किना मोसोओ अ़दुङ्लिप्पाछाङ प़न्ने।
मेन निनाम्हाङ्आ मो अ़लोवा, ‘खामान्सिन! आय़ अ़खाखुत्ङा आम्साक्मा खानादाङ्का लारुङ खात्तुङ, खोन्कि आम्को निम्पाङ त़भुङ्सुयुङ्सुओ आम्सामाचि साङ्को म़लि?’
खोन्ग़रि येसुआ मोचि म़लोचि, “खामान्तुप्कादा म़नाचिओ, आम्चुओ साकोङ्वा चाअ़त्लो मान्तुप्कादा लिसायुङ्सा। देत्निकि निनाम्हाङ्य़ङ खाकालुचिआ ऩलोन्ओ य़ङ्चि साकोङ्छ़ङ मुमा मान्ऱत़दाचु ओ!
खाना खामान्सिन म़ना! खाना दि त़लित्तु, मो मान्स़दामाङ्तारि अ़ह़ङ अ़लिनिन।
हेन्खामादाओ आन्पापाचिआ अ़चुओ मिन्मावा च़मा आन्कान म़चिन, खोन्कि आन्कान खोचि साया मेत्तुम्च़म। ओदाङ्का च़लोक आन्लावामि पापा निनाम्हाङ्ओ अ़चुक़म्मादा आन्कान अ़धुन्तारि ह़ङिन।