20 अ़ङ्का लोनाओ य़ङ अ़ग़रिदा अ़नुछ्या ताला। मेन खाखो, खाना अ़ङ्का लोनाओ य़ङ सोम्कुवा मान्लुत़दोओसा ओ य़ङ मान्तालायुक्ओन खाना चेप्मा त़ऱनान।”
आदेङ एघारकापाङ अ़चुकाखेङ्पाचि चा चासि म़युङाङाहिदा खोचिएदा येसु खाङ्म़मुसान्चिन। खोन्कि खोचिओ अ़चुसाकोङ्छ़ङ मान्मुदामा खोन्कि अ़चुओ ऱफोक्वादा मोचि याम़सान्तुचि, देकिनालो खोक्को म़खोन्तालोन्ताओ काखाङ्चिओ अ़चुय़ङ्छाङ मोचिआ साकोङ्छ़ङ मान्मुअ़दा।
खोन्कि येसुआ मोचि म़लोचि, “साकोङ्छ़ङ मात्द़ङ्ओ म़नाचि ओ! देम्खातारि अ़ङ्का खानानिन्एनान युङ्ङा? देम्खातारि अ़ङ्का खानानिन आङ्नानिन? आम्छा अ़ङ्काएदा बात्तु।”
निनाम्हाङ काफाआ य़ङ लासुप़, “अ़ङ्ऩङ गब्रिएल ओ। निनाम्हाङ्आ अ़ङ्का अ़धिवाङ पाङ ऩपुवाङ्युङ्साङ। खोक्कोसाआङा अ़ङ्का ओक्को ऩङानुमाओ य़ङ्खान खाना खाएत्सि ऩय़साङ्ओ।
बुङ्खाया म़नाचिआ अ़हुङायुङ्साङा खोन्कि जकरियाआ निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्हुत्याङ्का लोन्मा छ़साओसा “दे लिसा ए खा!”नि म़मिनाङा।
जकरिया बुङ्खा लोन्ताहिदा खोक्को म़नाचिएनान चेप्माङा मान्ऱ। खोन्ओसा मोचिआ निनाम्हाङ ब़क्खाखिम्हुत्दा खोसाआ सेन्चि खाओ य़ङ अ़सिन्ता। खो चेप्मा मान्ऱकि काहुङ म़नाचि छुक्चाला मेत्तुचि।
हाङ्पाआ खाना ऩलोवाओ य़ङ अ़नुछ्या ताला निकिना साकोङ्छ़ङ कामु खाना देम आसिखा कातोक ओ!”
मोन्ग़रिङा च़क्नि जकरियाओ अ़लेम चात्मा पुङ्सुकि चेप्मा रुवा। खोन्कि खोसाआ निनाम्हाङ्ओ अ़चुऩङ लोङ्मा पुङ्सु।
मेन मोचिएदाङ्का खा-खाक्कोचि निनाम्हाङ्ओ अ़चुय़ङ सोम्कुवा मान्मुचिहिदा दि निनाम्हाङ्आ अ़चुहिप्माय़ङ अ़काक्ता?
आन्कान सोम्कुवा मान्मुकादा मुन्येन्नुछाङ खोक्को आन्कान्एदा सोम्कुवा कामु म़मुयाङ। देकिनालो खोक्कोसाआ आप्पि म़हिप्ताओ य़ङ ऩङाऩछिरुन।
ओ साकोङ्छ़ङ्लाम्पा आन्कान अ़लुक्निन्ओ ह़ङ्म़ङ तोक्तुम निकिना तामामित्मा मुन। देम्खाछाङ सोज्जेओ मान्चेप्कादा निनाम्हाङ्आ निनाम्मा हेन्खामा मुन्मा बुयाङा आन्कान ओ ह़ङ्म़ङ प़नानिन निकिना म़हिप्तायुङ्साओ।
निनाम्हाङ्आ ह्वातात ऩफान्निन्ओ य़ङ्चि अ़मुवा। ओसोओ अ़तुक्वादा निनाम्हाङ देम्खाछाङ ऩम़प्निन। खोन्ओसा आन्कान खोक्कोएदा रात्लुसि काखात्चि आन्बुदा म़युक्ताओ सोम्कुवा नुलोक लाप्मा तोक्पो राक आन्कान तोक्तुम्युङ्सुम।
साङ-साङ सोमातुक्तुङ्च़ङ, अ़ङ्का मोचि रेन्तुङ्च़ङ, खोन्कि दन्दा प़ङ्च़ङ। खोन्ओसा आम्नुओ राक पोइसानुम, खोन्कि आम्नुओ हेवाचिदाङ्का लासानिन।